Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.04.1960, Blaðsíða 113
109
upp í goðo íinu. ok læiti æigi íer lofs þo at liann gere noccot got. || 619
hældr fcal hann lofa guð í giofum finum. þvi at hann gerir æcki gott 11 v
nema \>at er honom værðr gefet af guði at gera.
Vmm hæift. H23
■> Agætr hæims k^nnande mælte. 011 hæift ok ræiði ok bræðe ok call
ok guðlaftan takefc fra yðr. Ræiði fyr utan ftilling er lau's' fcyníþmi.
Miucleg fvor ftoðva ræiði. Hæftileg mæl væcr bræðe. ítæiðr ip fem
falomón mælte æggiar fram þrættor. En fa er þolenmoðr er. hann
ftoðfar vacta ræiði. En hværr man ftandafc anda auðvældan at
10 ræiðafc. Ræiði h§fir æigi mifcuren. ok æigi can upftliten bræðe enda
hæfndar. Su ræiði er ill er ukyrrir hug at hann glate rétto raðe. Su
r§iði er rétt ok nauðfynleg er ip ræiðifc í gægn fyndum. ok í giægn
fiolfum fér þa er hann g§rer illa. þvi at fva mælte prophete. Ræiðifc
þer ok hirðið æigi at mifgæra. Lofaðe hann \>at. er æðhs er. en af toc
15 hann þat er til fynda er. Stillifc annarf ræiði af þinni þolenmoðe.
Hirð æigi þu yfir at ftigafc af illu. hældr ftig þu yfir illt. í góðo.
Se annars fynd. Þin dyrð. Miflicar þér annarf ræiði. miflicar þer við
fialfan þic. þat er þer miflí(c)ar við annan. Hirð æigi þu at faurga
kyrlæic hugar þins af annarf ræiði. Hirð æigi þu at gera þic lican
20 liæimfcum mawne. þvi at ræiði hvilifc í fcauti hæimfcs. Ef þu ræiðifc
í gægn honom. þa værða tvæir illir af æinum. þu. ok hann. Bættra er
þer at vera goðum þo at hann fe illr. fyrir hvi gerez þu illr af annarf
illzcu.
poterit? Ira non habet misericordiam, nec erumpens furor finem vin-
25 dictæ novit. Si te, o homo! præoccupaverit ira, mitiga eam. Illa ira
mala est, quæ mentem turbat, ut rectum consilium perdat. Illa ira
est justa & necessaria, quando homo contra propria irascitur pec-
cata, & contra seipsum indignatur, dum male agit. Dicit enim Pro-
pheta: Irascimini, & nolite peccare. Concessit quod naturæ est, tuht
30 quod culpæ est. Ira alterius tua liniatur patientia. Noli vinci a malo,
sed vince in bono malum. Alterius peccatum, tuum sit præmium.
Displicet tibi alterius ira? Quod tibi in altero displicet, in teipso
quoque displiceat. Noli tranquillitatem mentis tuæ alterius pertur-
batione maculare. Noli te æqualem stulto facere, quia ira in sinu
35 stulti requiescit. Si tu irasceris contra eum, erunt duo mali, tu & ille.