Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.04.1960, Blaðsíða 109

105
demalc opt goðer af illum. en í oðru lifi fyridornafc ávalt illir af 619
goðom. Opt ero her goðer mem vefler olc aumir fyrir monnum. en
illir fæler. En í æilifri ambun ero ávalt goðer fæler. en illir avalt
vefaler. Þæir er goða luti haua í þeífom hæimi. þa coftgæfe þæir fem
5 meft at æigi glate þæir æilifu goðo. En þæir er mæinlæte hafa.
ftandefc þæir þau ftærclega at þæir gerefc værðir æilifrar fælo.
Vmm ofund.
Af ofund diofulf gec dauði ín í hring1) iarðau þa er hann oyndi
iarðlegom manne himin. ok læitaðe hværfu hann glataðe honom.
io fyrir yfirftoplan þell boðorz || er ícapare vár hafðe boðet mawne. 11 r
Ecki ma v§rra vera en ofund fu er cvælfc2) af annarf goðo. ok
ofundar a óðrum at hafa þaí er hann hæfir æigi íialfR. h 22
Aollu goðo er ofund gagnftaðleg. Þar fem er ofund. þar ma æigi
vera aft. En þar fem æigi er æít. þar ma æcki vera gott. Sa er
15 ofundar. lícr er fa diofli þæim er fyrir ofund rac manen bræut fra
paradifar fælo.
Mykil 4; er fa er ftigr yfir ofund iryið litillæte. olc brytr fundrþycci
með æft. Hvat er manne vefalegra en auga cvol fina af annars goðo.
þvi at hværr ofundfamr qvælfc í hug. ok þaðan er goðr batnar.
20 þaðan qvælfc ouundfamr. Bættra er æptir at likia domom goðra
marana en at íokia þa með broddom ofundar. Ofund bitr fcilning.
*) Rettet; i hdskr. hriug.
2) Rettet; i hdskr. cvælr.
gressionem ilhus mandati, quod Creator homini statuit. Nihil ne-
25 quius potest esse invidia, quæ alienis torquetur bonis: & quod ipsa
non habet, alios invidet habere. Omnibus inimica est bonis invidia.
Ubi est invidia, caritas esse non potest. Et ubi caritas non est, ibi
nihil boni esse poterit. Qui invidet, diabolo similis est, qui per
invidiam hominem de paradisi felicitate dejecit. Magnus vir est, qui
30 invidiam humilitate superat, discordiam caritate destruit. Quid
infehcius est homini, quam alterius bonum suum egisse supphcium ?
Omnis enim invidus animo torquetur. Unde igitur bonus proficit,
inde invidus contabescit. Melius est bonorum imitari exempla, quam
eos invidiæ stimulo agitare. Invidia sensum mordet, pectus urit,
35 mentem affligit. Nullus de alterius cujuslibet doleat bono, vel feh-