Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.2020, Blaðsíða 88

88 – Sjómannablaðið Víkingur
Við höfum borið okkur illa undan
seinasta vetri, hann verið kaldur,
illviðrasamur og fram úr hófi lang-
ur. Ég ætla ekki að halda því fram að
þetta séu staðhæfulausar umkvartanir
kynslóðar sem mulið hefur verið undir
og sem fyrir vikið þolir illa ágjöf. Nei,
alls ekki.
En – veturinn hefði getað verið verri,
já mun verri. Því til sönnunar skulum
við fletta upp í dagbók Björns Jónssonar
sem var ritstjóri norður á Akureyri og
gaf út blaðið Norðanfara.
Grímseyingar sjá ekkert
nema ís
Það er komið haust. Árið er 1880. Björn
ritstjóri er að safna í sarpinn fyrir vetur-
inn: „Lokið við slátur og sviðasultu og
því komið í súrt til geymslu og eyðslu
yfir veturinn lofi Guð mönnum að lifa.“
Í nóvember eru margir í kaupstað „og
mikill drykkjumannasollur og ólæti.“
Veturinn er ekki enn genginn í garð fyrir
alvöru. Þó snjóar og þegar kemur fram í
desember verður músagangur svo mikill
að menn vita ekki sitt rjúkandi ráð.
Veturinn vers t i
Kaldbakur í maí 2020. Við getum vart ímyndað
okkur þá kuldatíð sem umbreytti firðinum í eina
ísbreiðu, manngenga utan frá Siglufirði og
Grenivík og inn á Akureyri. Þetta gerði þó
kuldaboli árið 1881.
Mynd: Þorgeir Baldursson
Þau eru annars ófá kuldaárin í sögu lands og þjóðar. Þessi mynd er tekin 12. júní 1915 en þá var slíkur ís á Eyjafirði að skip komust ekki leiðar sinnar og bryggjur
brotnuðu. Mynd: Hallgrímur Einarsson / póstkort