Borgfirðingabók - 01.12.2012, Page 38

38 Borgfirðingabók 2012
Hugurinn var harmi lostinn,
hjartastengur sundur brostinn;
þó hún veldi versta kostinn,
vissi enginn, hvað hún leið,
ein hún bar þá nöpru neyð
Nú var ekki neins að dylja,
í ný og gömul meinin sveið.
Ef ég mætti næðis njóta
Þau Guðrún og Bergsveinn áttu gullbrúðkaupsafmæli 1969. Fjöl-
skyldan fagnaði þeim, en barnabörnin voru þá orðin sjö talsins og
langömmubörnin tvö, en þau átti Steinunn. Síðar sama ár lést Berg-
sveinn 76 ára að aldri. Í byrjun desember sama ár dreymdi Ingibjörgu
dóttur Guðrúnar draum sem hafði mikil áhrif á hana, en Ingibjörg
lýsir honum svo.
Mig dreymir að ég sé að koma í heimsókn til mömmu, sem mér
fannst liggja á Landakotsspítala. Þá finnst mér einnig pabbi vera í
heimsókn og eins og algengt var þegar mamma lá á sjúkrahúsi, sem
var oft í gegnum árin. Ég segi við pabba: „Pabbi komdu í mat til
mín.“ Og hann svarar: „Ég kem klukkan fjögur.“
Ég vakna, og ræð drauminn á stundinni á þann veg að pabbi komi
ekki nema til að sækja mömmu.
Ingibjörg segir enn fremur svo frá:
Í janúar var hún orðin það veik að hún var flutt á Landakot, sem
var óvenjulegt því hún hafði alltaf legið á Landsspítalanum. Hún
fór í sjúkrabíl sem var númer fjögur og lögð á stofu númer fjögur.
draumurinn var alltaf í huga mér. Ég passaði alltaf að vera hjá henni
klukkan fjögur.
Nú leið tíminn og hún var send heim til systur minnar, en í júli var
ástand hennar orðið þannig að hún var lögð inn á sjúkrahús og seinna
á Grund.
Það var komið fram í september. Þá fór mamma allt í einu alltaf
að tala um pabba við okkur systurnar, sem komu til hennar daglega
til skiptis. Hún talaði um að pabbi mundi fylgja mér út, hún var að