Borgfirðingabók - 01.12.2012, Page 50

50 Borgfirðingabók 2012
á herðablöð. Jeg varð mjög miður mín, því að þetta var hjónarúmið.
Jeg sagði strax að hann yrði að biðja afsökunar og fyrirgefningar
svo að jeg heyrði og það drullaðist hann til að gera með semingi.
daginn eftir var bjart veður en gaddur mikill. Þá leggur Jón á tvo
hesta. Við riðum inn í Búðardal, leggjum þar út á fjörðinn og riðum
á móts við Ásgarð. Þar skilur hann við mig. Þessa risnu gat jeg aldrei
endurgoldið. Jón var gáskafullur og gamansamur. Jeg sagði við hann
er við skildum að þessir næturgestir hefðu skilið næturgreiðann eftir
í rúminu hans svo að það gæti ekki farið framhjá neinum. Hann tók
létt í það. Heim að Ásgarði labbaði jeg, en það var stutt og fékk þar
gistingu. Þar var voðalega kalt. Bjarni gamli kom til mín, þegar jeg
var háttaður og bætti ofan á mig. Mér var samt hálfkalt.
1916 hafði Halldór bróðir flutt vestur í Saurbæ, móðir konu
hans, Margrétar Magnúsdóttur, átti skyldmenni þar vestur frá. Af
því helgaðist þessi vesturferð. Afi var alltaf leiguliði á Brekku. Þá
var lítið um sjálfseignarbændur, flestar jarðir kirkjueign, en það var
Brekka ekki. Svo fer Halldór og kaupir jörðina og þar á eftir byggir
hann steinhúskofa sem hann gat aldrei fyllilega klárað, en varð
honum mjög dýr, kostnaður með því hæsta sem þá var. Grunnurinn
geysidýr, það var grafið og grafið í hólinn og aldrei komið á fast svo
var steypt úr skítugri möl úr eyrinni og hlaðið hraungrjóti í mótin
og sement einn á móti tólf eða þrettán, enda var alltaf að hrynja úr
veggjunum eftir að jeg flutti í húsið. Þetta reið honum að fullu fjár-
hagslega svo að hann ákveður að selja jörðina. Jeg var þar fæddur
og skrifaði mig í dalnum öll mín Reykjavíkurár og greiddi þar mín
gjöld og Brekka var mér kær frá barnsaldri svo ég ákvað að reyna að
kaupa. Það voru fáir um boðið. Halldór vildi heldur að jeg keypti.
Verðið á jörðinni var fjögurþúsund krónur með kúgildum sem jeg
man ekki hver voru. Tvö þúsund króna skuld hvíldi á henni sem jeg
tók að mér að greiða. Kaupsamningurinn var gerður í dalsmynni hjá
Vigfúsi Bjarnasyni hreppstjóra. Jeg man jeg var miður mín og Vigfús
hafði orð á því við annan en mig að jeg myndi heykjast á þessu.
Svo flyst Halldór vestur og fær með mínu leyfi lánuð kúgildin til
ákveðins tíma og þegar jeg fer að búa, kalla jeg eftir þeim með kulda
og hann stendur í skilum með greiðslu. Hann fór öreigi vestur og átti
við mikla fátækt að glíma, þó harðduglegur væri eitt haustið fékk jeg
Hallgrím mág minn og Þorbjörn bróður til þess að við gæfum honum
sína ána hver með lambi. Þeir tóku þessu vel og það var framkvæmt.