Borgfirðingabók - 01.12.2012, Síða 63

63Borgfirðingabók 2012
Þá ákveð jeg að Þorsteinn komi með reiðingshest fyrir kvöldið fram
að Grjótá sem hann gerði. Þá er jeg fyrir stuttu lentur með 40. Við
komum með stóra fjárfúlgu heim um kvöldið, 25 aura fyrir stykkið.
Það voru lengi notaðir framhlaðningar, maður tróð með krassa púðri
og svo bréfpjötlu sem kallað var forhlað og svo höglin sem voru líka
mæld í fingurbjörg eins og púðrið og svo hvellhetta á pinnann. eftir
að patrónubyssur komu fékk maður patrónurnar tómar með hvell-
hettu og hlóð heima á kvöldin. Jeg fékk mér patrónubyssu, tók þá
ódýrustu, en hún varð dýrust og munaði mjóu að hún yrði mér að
bana. Jeg var sem oftar að skjóta og hleypti af. eftir skotið stend jeg
í svartareyk með skeftið í höndunum, en hlaupið farið. Hlaupið finn
jeg svo nokkra metra frá og rjúpuna sem á var miðað. Læsingin var
svona ómerkileg milli hlaups og skeftis. Jeg þorði ekki að nota hana
meira. einu sinni sem oftar var jeg uppi hjá Litla-Kambi. Rjúpan var
spök í hópum. Jeg kem auga á stóran hóp og inni í miðjum hópnum
er steinn, gríðarstór um sig en lágur og flatur. Á honum situr hópur
svo þétt að það sást varla bil á milli þeirra. Jeg sendi í syrpuna, næ
í níu, sumar vængbrotnar, sumar duttu niður ekki langt frá, en hve
margar hafa særst og veslast upp og dáið, veit enginn. Það sem jeg
iðrast mest af þeirri vinnu sem jeg hef stundað, það er rjúpnadrápið.
Maður var heltekinn af þessari drápsfýsn að koma skoti á hópana.
Tilfinning ekki til,enda fann maður marga rjúpuna dauða eða að
dauða komna, vængbrotmar, fótbrotnar og blindar. Veiðigræðgin var
hóflaus, en 20 til 25 aurar fyrir stykkið. Það var nú stundum haft á
orði að það yrði enginn feitur af fuglaveiði.
Árið 1931 var gott hvað veðurfar snerti, vorið þurrkasamt, búið að
þurrka sauðataðið, sem fór til eldsneytis nokkru fyrir slátt og koma
því inn í geymsluskúr sem var áfastur við húsið og fara með ullina og
draga að mjölvöru til sumarsins og láta í eldiviðarskúrinn líka. Það
var innangengt úr búri og eldhúsi. Hann Kristján skipstjóri átti tvo
hesta sem jeg fóðraði fyrir hann í tvo vetur og voru hér viðloðandi
í tvö ár. Þetta vor kom hann nokkru fyrir sláttinn með konu sína og
önnur skipstjórahjón, vinir þeirra með þeim. Þau fá mig til að reiða
sig suður að Hálsi í Kjós. Þar skildum við hestana eftir og fórum á
bíl til Reykjavíkur. Jeg gisti hjá Kristjáni um nóttina. Þá var hann ný-
búinn að kaupa Sólvallagötu 13 á fimmtíu þúsund, sem var há tala þá,
en eftir lát hans seldi ekkjan húsið fyrir á aðra milljón. Um kvöldið
þegar við erum að borða kvöldmatinn og hlusta á útvarpið, kemur