Borgfirðingabók - 01.12.2012, Page 179

179Borgfirðingabók 2012
hann hafði, með hendur fyrir
aftan bak, lítið eitt álútur og
hélt fyrirlestur um það, sem
verið var að kenna. Vitnaði
þá í bækur, á hvaða blaðsíðu
og í hvaða línu væri sagt frá
þessu eða hinu. Og hló svo
við með sínum sérkennilega
hlátri. ekki var reynt að banka
í bókina með prikinu í þessum
tilvikum, en ekki óskað eftir
hjálp við kennsluna.
en Árni vissi sínu viti. Til
dæmis komu þeir eitt sinn
um 1935, Kristleifur á Stóra-
kroppi og Sigurður Nordal,
fram að Brennistöðum til
að leita fróðleiks hjá Árna.
Stefanía stjúpa mín sendi
Röggu upp að Brenni, til að
hjálpa Gunnu við að bera upp
veitingar, því uppi í stofu varð að dekka borð fyrir höfðingja.
en Árni þótti sér á parti, svolítið sérvitur og pínulítið þrár, eins og
hann hafði átt kyn til. Læt ég hér fylgja með eina sögu af Þorsteini
föður hans. Þorsteinn var þrígiftur. Átti Árni stjúpu, sem vildi kenna
honum góða siði. eitt sinn þegar Árni var lítill, var hann að angra
stjúpu sína með því að blóta, og sagði trekk í trekk: „Angoti, angoti“.
Stjúpan bannaði honum að tala svona ljótt, en hann gegndi ekki. Bað
hún þá föður hans að banna stráknum að tala svona. Þá hastaði Þor-
steinn á Árna litla og sagði: „Þú átt ekki að segja angoti, drengur, þú
átt tala rétt og segja andskoti“.
Seinna meir lét hann mikið af hagleik Árna.
IV.
Bjarni, bróðir Þóru, hafði bókband að atvinnu með öðrum störfum
og vann að því oft meðan á kennslu stóð. Man ég vel eftir mörgum
áhöldum, sem hann notaði, t.d. skurðarhníf, grind til að sauma bækur
í, pressu, olíuvél til að sjóða á grautarlím og pensil til að bera með lím
Þóra Árnadóttir frá Brennistöðum kennari
Herdísar, húsfreyja á Brennistöðum 1938 -
1961