Tímarit lögfræðinga - 01.06.2005, Qupperneq 83

reglugerðarinnar.
H 1995 376
Hestur í eigu S var í hagagöngu í girtu hólfi hjá F. Hesturinn slapp úr hólfinu vegna
þess að hlið hafði verið skilið eftir opið. Ekki var upplýst af hvers völdum það var,
en ekkert kom fram um að S hefði átt hlut að máli. Hesturinn hljóp fyrir bifreið G
og drapst við áreksturinn. Tengsl S og F voru ekki talin vera með þeim hætti að S
yrði að þola skerðingu eða brottfall bótaréttar vegna atvika af hálfu F. G var því
dæmdur til að greiða S óskertar skaðabætur fyrir hestinn á grundvelli ákvæða
umferðarlaga.
H 1999 1260
Tveir hestar í eigu T og G voru, ásamt öðrum hossum, hafðir á húsi á bæ í lögsagn-
arumdæmi Kópavogs, en lausaganga hrossa er bönnuð í bæjarfélaginu samkvæmt
ákvæðum lögreglusamþykktar. Umsjónarmaður hestanna, B, setti þá út í gerði við
hesthúsið, en þar kom styggð að þeim, þeir sluppu út og komust upp á þjóðveg 1 þar
sem bifreið E ók á þá og drápust þeir við áreksturinn. E höfðaði mál á hendur T og
G og krafðist bóta vegna skemmda á bifreiðinni. Í dómi Hæstaréttar segir að B hafi
borið að mjög mikið væri um að hross slyppu úr vörslu í nágrenninu, en hesthús
hans er í um 500 metra fjarlægð frá þjóðveginum. „Við þessar aðstæður var nauð-
synlegt að gera gerðið þannig úr garði, að hross gætu ekki auðveldlega brotist út úr
því. Bar Braga sem vörslumanni hestanna að gera nauðsynlegar ráðstafanir til að
koma í veg fyrir að þeir ættu greiða leið úr gerðinu að einum fjölfarnasta þjóðvegi
landsins. Verður að leggja til grundvallar, að brotthlaup hestanna megi rekja til
gáleysis hans“. Síðan segir að B hafi verið að sinna hestunum og séð um vörslu
þeirra í þágu T og G. „Hafa þeir ekki sýnt fram á, að staða hans gagnvart þeim hafi
verið svo sjálfstæð, að ekki verði lögð á þá bótaskylda vegna saknæms atferlis
hans“. Voru T og G dæmdir til að greiða E tjónið.
H 2000 3284
Hross sem voru á húsi í Reykjanesbæ höfðu verið sett út í gerði meðan húsið var
mokað. Styggð kom að hrossunum og brutu þau niður gerðið og hlupu út í myrkrið,
en þetta var í lok janúar. A ók bifreið sinni á sama tíma frá Keflavík til Sandgerðis
og lenti í árekstri við hrossin og ók á þrjú þeirra. V keypti bifreiðina og með í kaup-
unum fylgdi krafa á hendur eigendum hrossanna. V höfðaði mál á hendur eigend-
unum og krafðist bóta vegna skemmda á bifreiðinni. Í héraðsdómi segir að slysið
hafi orðið innan lögsagnarumdæmis Reykjanesbæjar þar sem lausaganga búfjár sé
bönnuð samkvæmt ákvæðum lögreglusamþykktar. Síðan segir að hesthúsið standi
„nálægt þjóðvegi og var því nauðsynlegt að gerðið væri þannig útbúið, að hross
gætu ekki auðveldlega brotist út úr því. Bar eigendum og vörslumönnum hrossanna
að gera nauðsynlegar ráðstafanir til að koma í veg fyrir að hrossin ættu greiða leið
út úr gerðinu og út á þjóðveginn. Verður því að telja að brotthlaup hestanna megi
rekja til gáleysis þessara aðila. Enda þótt þegar hafi verið gerðar ráðstafanir til að
leita hrossanna og koma þeim í hús hefur ekki verið sýnt fram á að gerðar hafi verið
ráðstafanir til að vara vegfarendur á þjóðvegi þessum við lausagöngu hrossanna. Var
það nauðsynlegt sökum þess að skuggsýnt var orðið á þessum tíma og hins að veg-
farendur máttu ekki reikna með því að þarna væru hross í lausagöngu“. Í dómi
83