AVS. Arkitektúr verktækni skipulag - 01.09.1995, Blaðsíða 39

Vistvænn ferðamáti.
umferðar á höfuðborgarsvæðinu sparaðist mikið fé,
bæði fyrir þjóðarbúið í heild sem og íbúa höfuð-
borgarsvæðisins, auk þess sem mengun frá umferð
minnkaði f höfuðborg sem gjarnan vill vera sú hrein-
asta í heimi.
Sparnaðurinn felst m.a. í:
■ Minni kostnaði heimila við kaup og rekstur bíla.
■ Minni kaupum á erlendum orkugjafa, bensíni.
■ Minni kostnaði vegna færri umferðaróhappa, þ.e.
slysa á mönnum og viðgerða á ökutækjum.
■ Minni kostnaði við uppbyggingu dýrra umferðar-
mannvirkja.
■ Minna landrými fer undir götur og bílastæði.
Auk ofangreindra efnahags-og umhverfissjónarmiða
má nefna fagurfræðileg markmið um betri ásýnd
borgarinnar og nauðsyn þess fyrir fólk að hreyfa sig
meira, m.a. með því að ganga og hjóla meira og
nota oftar strætisvagna.
Aðal ávinningurinn er þó ónefndur þ.e. bætt öryggi
vegfarenda, því með því að draga úr umferðarmagni
og hraða umferðar má fækka umferðarslysum sem
eru allt of tíð hér á landi.
Flestar borgir eru að vinna að því að sporna við
aukinni umferð einkabíla og draga úr neikvæðum
áhrifum hennar. Það er því tímabært að Reykjavík
og önnur sveitarfélög á höfuðborgarsvæðinu fari að
vinna að markvissum aðgerðum til að draga úr
neikvæðum áhrifum einkabílsins. En enginn árangur
næst nema íbúar höfuðborgarsvæðisins séu tilbúnir
að draga úr bifreiðanotkun sinni. Til að það gerist
þarf miklu meiri umræðu í þjóðfélaginu og áróður frá
sveitarfélögunum. ■
37