Skírnir - 01.09.2008, Page 240

514
GUNNAR J. ÁRNASON
SKÍRNIR
Hlynur Hallsson er kannski ekkert pólitískari listamaður en
margir aðrir samtímamenn hans, en hann hefur þá sérstöðu að hafa
markað sér braut bæði á vettvangi myndlistar og stjórnmála, og
það gerir verk hans afar áhugaverð frá þessu sjónarmiði. Þar að
auki vekja verk hans upp ýmsar spurningar varðandi þá möguleika
og strategíu sem listamenn hafa verið að vinna með á undanförn-
um árum.
Það þarf varla að taka fram að Hlynur hefur tekið virkan þátt
í stjórnmálum, boðið sig fram fyrir Vinstrihreyfinguna - Grænt
framboð, setið á þingi fyrir sitt kjördæmi og auk þess verið þátt-
takandi í pólitískri umræðu og skoðanamyndun. Fjölmörg dæmi
eru um stjórnmálamenn sem hafa átt feril að baki í listum áður en
þeir sneru sér að stjórnmálum, eða stjórnmálamenn sem hafa
fengist við listsköpun í hjáverkum. Aftur á móti er sambandið milli
listamannsins Hlyns og stjórnmálamannsins af öðrum toga, því
að hann gerir listsköpun sína ekki að málpípu flokksins eða hand-
bendi pólitískra markmiða, né heldur hefur hann gert stjórnmála-
starf sitt að listrænu sjónarspili. Listsköpun og stjórnmálastarfi er
haldið aðskildu, en að baki liggur samt sú sannfæring að hvort
tveggja eigi sér rætur í sama veruleika, hvernig við skynjum hann,
reynslu okkar af honum, hvernig við bregðumst við hlutunum í
kringum okkur og þá aðstöðu sem við erum í til að miðla okkar
sýn. Það er eins og Hlynur hafi valið tvær mismunandi leiðir til
að fást við sama veruleika, án þess að gera annað að skósveini
hins.
Þessar tvær hliðar á manninum gera það að verkum að hætt er
við því að hefðbundin listfræðileg orðræða missi marks. Frá sjón-
armiði stílfræði gæti list hans verið talin til konseptlistar eða þess
afbrigðis ný-konseptlistar sem varð algeng á tíunda áratug aldar-
innar. En það er erfitt að benda á eitthvað sem gæti verið persónu-
legt stíleinkenni hans, enda gerir hann enga tilraun til að halda sig
við einhvern stíl eða línu í verkum sínum. Hann forðast að nota
hefðbundinn efnivið og aðferðir myndlistarinnar, eins og teikn-
ingu, málverk, höggmyndir eða skúlptúr, og heldur sig við tækni
og miðla sem tilheyra okkar tæknivædda upplýsingasamfélagi, svo
sem ljósmyndir, skjámyndir og prentmiðla. Auk þess má nefna að