Heilbrigt líf - 01.12.1942, Síða 24

Sjúklingarnir dóu stundum drottni sínum úr „lífhimnu-
bólgu“ o. fl., þ. e. a. s. afleiðingum botnlangabólgu. — Og
þó að menn kæmu sér nú niður á, að botnlangabólga,
krabbamein, hjartasjúkdómar o. fl. væri að aukast, er
vitanlega gripið úr lausu lofti að kenna það eingöngu
sykur- eða hveitiáti. Þess konar ályktun er það, sem Bret-
inn kallar „'svishful thinking".
í grein sinni minnist hr. J. Kr. á „skrifborðsvísindi“.
Mér er ekki vel ljóst, í hvaða skyni hann notar þetta orð
í sambandi við manneldismálin. En það er misskilningur,
ef menn halda, að vísindaleg þekking eða rökrétt hugsun
eigi ekki erindi til þeirra, sem beita sér fyrir umbótum í
heilbrigðismálum. Brjóstvit er gott, en ekki einhlítt.
Það eru rnörg ár síðan íslenzkir læknar vöruðu við hóf-
lausri hveitineyzlu. Hins vegar ætla læknar almennt, að
hveiti- eða sykurát komi ekki að sök, ef fæði er nógu fjöl-
breytt að öðru leyti. En hveiti og sykur eru ódýrustu orku-
gjafar fæðunnar, sem vér eigum völ á.
íslendingar hafa einmitt á þessum tímum gott dæmi
um, að hveiti og sykur muni ekki vera skaðvænar eitur-
tegundir, sé þess neytt með skynsemi. Ég á við ameríska
setuliðið. Þar getur að líta vel limaða, vel tennta og hnellna
menn, með heilbrigt yfirbragð. En vitanlegt er, að Banda-
ríkjamenn neita sér hvorki um sykur né hveiti. Það kemur
ekki að sök, því að fæðið er þar fjölbreytt að öðru leyti.
Ég hygg tæplega hægt að ásaka „Heilbr. Líf“ um sinnu-
leysi í hveitimálunum, því að merkasta ritgerðin, sem
nokkru sinni hefir birzt hér á landi um hveiti, mun vera
í tímariti voru á síðastliðnu ári („Heilbr. L.“ 1. árg.,
3.—4. h„ bls. 107—123). Það er ritgerð próf. Níels Dun-
gals, sem nefnist: „Er ástæða til að bæta brauðin", og
vísast til hennar öllum, er hafa áhuga á öfgalausri lýsingu
á því, sem vísindaleg þekking nútímans hefir að segja um
150
Heilbrigt líf