Heilbrigt líf - 01.12.1942, Qupperneq 92

á yfirborðinu, og liggur í því, að Waerland kryfur málið til mergjar
og dregur skýrt og skorinort fram í dagsljósið helztu afleiðingar
sykurneyzlunnar og nefnir þær sínum réttu nöfnum, en J. S. kemst
ekki lengra en að óákveðnum og feimnislegum ummælum um efna-
skort og lystarleysi af völdum „óhóflegrár“ sykurneyzlu. En í lok
„ritdómsins" slær svo út í fyrir honum á ný, svo að eftir að hafa
viðurkennt beint og óbeint orð Waerlands, fer hann aftur að hrópa
upp um „fáránlegar staðhæfíngar“, „hóflausar öfgai' og rang-
færslur staðreynda" og „sérvizkulegar firrur, eins og' flest það,
sem í þessari bók er sagt“, eins og doktorinn kemst svo „hógvær-
lega“ að orði í niðurlaginu.
Ritdómarinn hrekur því ekkert í ritdómi sínum, nema sínar eigin
fullyrðingar, og hann sannar ekkert, nema það að honum er mein-
illa við bókina og útgefendur hennar. Og' ef hér ætti ekki í hlut
ung'ur og geðugur háskólakennari, sem mun vilja telja sig vísinda-
mann og hlýtur því að vera annt um vísindaheiður sinn, og tjáir
sig auk þess sammála bókarhöfundi í aðalatriðum, þá væri ástæða
til að imynda sér, að ritdómurinn væri beinlínis skrifaður af óvild
í garð Náttúrulækningafélagsins og viðleitni minnar síðustu tvo
áratugina í því að fræða landslýð um heilnæma lifnaðarhætti. Ef
ritdómarinn hefði haft almenningsheill í huga, hefði frekar mátt
búast við, að hann hefði reynt að bera í bætifláka fyrir höfundi
bókarinnar, heldur en að reyna að stimpla hann sem fáfróðan
öfgamann.
Ymsar athugasemdir í ritdóminum benda og til þess, að sann-
girni ritdómarans eigi ekki djúpar rætur. Hér er ekki átt við þær
löngu bollaleggingar, sem doktorinn er með út af hinni einu rétt-
mætu aðfinnslu gegn bókinni, en þar er um að ræða reiknings-
skekkju, varðandi sykursýki í Bandaríkjunum, sem rýrir ekkert
g'ildi bókarinnar né raskar á nokkum hátt rökum og ályktunum
" höfundar. En Waerland verður tíðrætt um sykurstyrkleika (kon-
centration) hvíta sykursins og telur hann eina ástæðuna til skaðsemi
hans, hve samanþjappaður hann er, og leiðir að því mörg rök.
Þetta telur dr. J. S. eina af hinum „hóflausu öfgum og staðleys-
um“, því að ef hvítur sykur er skaðlegur af þessum ástæðum, ,,þá
hlýtur þetta einnig að eiga við um hið samanþjappaða smjör, osta
o. fl. þ. h..“! Já, það má nú segja, að háskólakennarinn láti ljós sitt
skína! Að líkja smjöri, sem inniheldur mikil auðæfi fjörefna, og
nokkur næringarsölt, auk 15% vatns, mjólkurostum, sem innihalda
bæði eggjahvítu og fitu, auk málmsalta, eða þá mysuosti, sem
218
Heilbrigt líf