Heilbrigt líf - 01.12.1942, Side 95

upp á því snjallræði til lækninga við harðlífi að skera burtu mest-
allan ristilinn, enda er það líkleg'a hann, sem hefir kennt J. Kr. það,
að um 90% allra sjúkdóma ættu rót sína að rekja til hægðatregðu.
Sjálfsagt eru þetta allt hinir mestu heiðursmenn og einlægir í
sinni trú, þótt þeir þyki engir spámenn í sínu föðurlandi. En þó
held ég J. Kr. kríti nokkuð liðugt, er hann telur þá meðal heimsins
merkustu manneldisfræðinga, og því óhætt að trúa öllu, sem þeir
segja.
Jónas læknir á bágt með að skilja það, að úr því að ég viður-
kenni, að hóflaust sykurát geti verið varhugavert, þá skuli ég samt
tala um fjarstæður og öfgar i bók A. W., sem einmitt er skrifuð í
þeim góða tilgangi að vinna á móti vaxandi sykurneyzlu. Og hann
telur þetta sönnun þess, að mér sé meinilla við höfund bókarinnar
og útgefendur, og jafnvel við Náttúrulækningafélagið og sig sjálf-
an, þótt hann vilji varla trúa.því. Ég get nú glatt J. Kr. með því,
að ekkert af þessu er rétt. Sérstaklega fer því fjarri, að ég beri
óvildarhug til hans sjálfs, og það þrátt fyrir öll ónotin, sem hann
hreytir úr sér í minn garð, enda þykist ég ekki hafa gefið honum
tilefni til slíkra getsaka.
Ég taldi það góðra gjalda vert, að Náttúrulækningafélagið var-
aði við of miklu sykuráti, ef það væri gert á skynsamlegan hátt,
svo að árangurs mætti vænta af því. En það var einmitt þetta skil-
yrði, sem mér fannst bók A. W. um hvítasykurinn svo langt frá að
fullnægja; þar væri svo mikið af öfgum og staðleysum, að auðsætt
mundi hverjum sæmilega athugulum og hleypidómalausum lesanda,
þótt ekki væri lærður á þessu sviði, og því hætt við, að bókin spillti
frekar fyrir þeim málstað, sem henni var ætlað að styðja. Auk þess
verður yfirleitt að gera þær kröfur til alþýðufræðslu sem annarar
fræðslu — ekki sizt um heilbrigðismál — að þar sé sagt sem réttast
frá, og ekki fullyrt meira en hægt er að standa við eftir því, sem
bezt er vitað á hverjum tíma.
Ég tilfærði orðrétt ýmis, ummæii úr bókinni, til þess að lesend-
urnir gætu sjálfir sannfært sig um, hvers konar fræðsla væri þarna
á boðstólum, og býst við, að flestir hafi komizt að svipaðri niður-
stöðu og ég. En úr því að J. Kr. segir afdráttarlaust, að staðhæf-
ingar A. W. séu á fullum rökum byg-gðar, vill hann þá ekki vera
svo góður að útskýra betur fyrir okkur t. d. það, hvemig sykurinn
er sífellt að botnfellast í blóðinu, og hvað verður svo af öllu botn-
fallinu? Eða, hvernig sykurinn er undirrót drykkjuskaparins og
leiðir af sér „fíkn í ónáttúrleg æsingalyf og óhollar nautnir og
Heilbrigt líf
221