Úrval - 01.06.1942, Blaðsíða 103

Mikil cru verkin maimanna —
«n hversu mörg verkefni eru ekki enn óleyst!
Frami og auðœfi bíða þín.
Samþjöppuð grein úr „The American Magazine“
eftir William D. Coolidge.
inur minn einn var eitt sinn
* að dást að afrekum manns-
andans. „Hugsaðu þér!“ hróp-
aði hann: „Við getum flogið um
loftin, við höfum gert eldinguna
okkur undirgefna, fjarlægðir
eru ekki lengur til . . . .“
„Satt er það,“ skaut ég inn.
„En mundu eftir öllu því, sem
við höfum e k k i gert.“
Sherlock Holmes glímdi aldrei
við aðra eins þraut og ráðgátan
um ,,katóðu“-geislana er. Eitt
sinn afréð ég að sjá hvað skeði,
ef ég hleypti út þessum geislum,
sem venjulega eru varðveittir í
vandlega lokuðum hylkjum.
Eplabörkur varð brúnn og flug-
ur drápust. Acetylen-gas varð
að fíngerðu, gulu dufti, sem ekki
hefir tekizt að leysa upp.
Hér er um að ræða leyndar-
dómsfullt afl, sem við enn kunn-
um ekki með að fara. En áður
en við fullyrðum að það sé
,,gagnslaust“, skulum við minn-
ast þess, að þegar Michael Fara-
day ,,sýndi“ Gladstone, þáver-
andi forsætisráðherra Breta-
veldis, rafmagnið, þá svaraði sá
síðar nefndi: ,,Já, en að hvaða
gagni kemur það?“
,,Katóðu“-geislarnir eru ekki
gagnslausir, við höfum aðeins
ekki lært að notfæra okkur þá.
Einn góðan veðurdag mun ein-
hver uppgötva til hvers megi
nota þá, og opnast þá ef til vill
fyrir oss nýr heimur.
Fyrir nokkru kom til mín
blaðamaður, og sagði hann, að
milljónir króna biðu þess manns,
sem finndi fljótlegri leið en nú
þekkist til þess að prenta blöð.
Ég get sagt hvernig á að fara
að því: Finnið geisla, sem getur
hleypt upp plötu, sem honum
hefir verið beint að. Hins vegar
veit ég ekki, hvaða geisla á að
nota, né heldur hvaða plötu.
Milljónir króna bíða einnig þess
manns, sem finnur hagkvæma
og ódýra leið til þess að þrykkja
litmyndir á pappír.