Úrval - 01.06.1942, Blaðsíða 128

Úrval - 01.06.1942, Blaðsíða 128
126 ÚRVAL jörðunni og þeir báru það eins og hetjur. Það var kominn desember og dagarnir urðu styttri og loft- árásirnar lengri. Veðrið var þokufullt, grátt og kuldalegt. Ekkert hlé varð á árásunum. Hin ótrúlegustu atvik komu fyrir þessa gráfölu daga og niðdimmu nætur miðsvetrarins. Kona var að þvo hár sitt upp úr ,,henna“ kvöld eitt, þegar sprengja féll á hús hennar. Það var ekki fyrr en löngu seinna, að henni varð litið í spegil, og þá var hárið orðið eldrautt. Kaptein Lyttleton, formaður f járveit- inganefndar lýsti því yfir, að lífstykki væri munaðarvara og skipaði svo fyrir, að framleiðsla þeirra yrði mjög takmörkuð. Mótmæli bárust frá konum hvaðanæfa úr landinu — þær sögðust ekki geta unnið án þess að ganga í lífstykki sér til stuðnings. Silkisokkar voru settir á bannlistann, varalitur og kinnroði varð æ sjaldséðari og koníak var orðinn fágætur drykkur. Þegar Diana Cooper heyrði um sigur Englendinga í Libyu, hélt hún hann hátíðlegan með því að kaupa sér hatt — og var það fyrsti hatturinn, sem hún hafði keypt sér síðan fyrir stríð. Hjúkrunarkona sagði einu sinni við mig í loftvarnarbyrgi á með- an árás stóð sem hæst: ,,Ef við vinnum þetta stríð ein og hjálp- arlaust, mun ekkert í heiminum geta staðizt okkur.“ Og hún hló. Um þessar mundir hófust árásirnar á Birmingham, Man- chester, Sheffield, Southamp- ton, Bristol og Cardiff, og London fékk hvíld öðru hvoru. Lundúnabúar voru áhyggjufull- ir út af örlögum þessara borga.. ,,Ég vildi heldur, að þeir héldu áfram árásum á okkur,“ sagði Frank, þjónninn á Savoyhótel- inu. ,,Við vitum, hvernig við eig- um að haga okkur — ég vil heldur heyra sprengjurnar falla á London, en lifa í óvissunni um örlög þeirra.“ Þegar ég kom til annarra borga í Englandi, var ég alltaf spurður: „Eru árásirn- ar á London verri en árásirnar hérna?“ Og mér lærðist brátt að varast að láta það uppi við nokkurn Englending, að árás- irnar á aðrar borgir væru harð- ari en þær, sem hans borg hefði orðið að þola. London hafði gefið fordæmið, og allar hinar borgirnar voru einhuga um að taka hverju, sem að höndum bæri, með sama hug- rekkinu og London.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.