Úrval - 01.12.1942, Blaðsíða 23

BRENNIVlN
21
varð yfirgnæfandi, fékk hann
sér sopa, þegar hugrekkið var
ráðandi, sagði hann við sjálfan
sig: Þú verður drukkinn.
Klukkan hálfsjö — Don
Manuel mundi aldrei gleyma
einmitt þeirri stundu — smaug
dagsljósið inn um rifurnar á
gluggahlerunum. Síðasta hugs-
un hans var þessi: Ef ég hefði
kveikt ljósið, þá mundu þessar
rifur hafa gefið merki til flug-
vélanna.
Og svo féll hann í svefn.
Þegar Donna Juanita vaknaði
þennan morgun, saklaus í fá-
fræði sinni, lá gráhærður, sköll-
óttur maður við hliðina á henni,
og hraut eins og hrútur, og hún
fann brennivínsflösku, sem
hafði dottið, tóm, ofan á teppið.
* *
Don Manuel gengur slyttis-
lega inn í veitingastofuna, bið-
ur um brennivín og drekkur það
með lotningu. Þegar hann er
umkringdur af hermönnum, sem
eiga frí, hefur hann upp sögu
sína á þessa leið:
„Það var örlagarík nótt 9.
nóvember 1936. Junkersflugvél-
arnar komu. Við urðum að ná
hinum dauðu og hinum særðu
meðan sprengjurnar féllu allt í
kringum okkur. Við máttum
ekki einu sinni nota vasaljósin
okkar. Það minnti mig á þá
daga, þegar ég var í Cubastríð-
inu og ..
Hann kemur drukkinn heim
og Donna Juanita háttar hann.
Nú eru það hennar óttaslegnu
augu, sem reika um í dimmu
svefnherberginu og nú er það
hún, sem er hrædd við að
kveikja ljósið. Hún veit ekki,
hvað hent hefir eiginmanninn
og mun aldrei fá að vita það.
Drykkjumaðurinn Don Manuel
mun aldrei segja konu sinni, hve
hann hataði hana þessa nótt, af
því að hún gat sofið, þegar hann
var hræddur.
☆ ☆ ☆
gF þig langar að finna auman blett á manni, þá taktu eftir
því, hvaða galla hann sér bezt hjá öðrum.
J. C. og W. A. Hare í „The PathfinderV