Úrval - 01.12.1942, Blaðsíða 35

AÐEINS EIN TÖNN
33
Nú ertu kominn inn í lyftuna.
Síðasta vonin hverfur um leið
og hurðin skellur á hæla þér.
Sá möguleiki er auðvitað til, að
lyftan hrapi, en líkurnar eru
ekki miklar. Þú dáist að hug-
rekki þínu, þegar þú segir lyftu-
drengnum rétt til um hæðina,
sem læknisstofan er á. Þú hefð-
ir svo hæglega getað sagt hon-
um að nema staðar einni hæð
ofar eða neðar og fengið þannig
stundarfrest.
Biðstofur tannlækna eru allar
eins. Sótthreinsunarlyktin er
alltaf sú sama, suðið í spólu-
rokknum innan af lækningastof-
unni, sömu gömlu blöðin og
sami eymdarsvipurinn á þeim,
sem bíða. Þú lætur fallast í stól
og tekur þér stóra bók í hönd,
sem heitir „Stríðið í myndum“.
En þú sérð ekkert, hvað er á
myndunum. Á þessari stundu
mundirðu glaður vilja skipta á
sléttu við aumasta kvikindi jarð-
arinnar. Það er óhugsanlegt, að
nokkurri skepnu geti liðið ver
en þér núna, nema ef vera skyldi
einhverjum af þessum vesaling-
um, sem bíða hér með þér.
Til dæmis konan þarna í hæg-
indastólnum, sem nýr þvældu
myndablaði í örvæntingu á milli
handa sinna. Það hlýtur að vera
eitthvað voða mikið að henni.
Örvæntingarsvipurinn á andliti
hennar gæti ekki verið meiri.
Það er kannske hræðilega sárt.
Það lifnar ögn yfir þér við þessa
hugsun. Þetta kvenfölk! Það er
synd að segja, að það sé kjark-
mikið!
Og svo kemur stúlkan í dyrn-
ar. Hún lítur spyrjandi af ein-
um á annan. Allir forðast
augnatillit hennar í fánýtri von
um að sleppa á síðustu stundu.
En hún kemur auga á þig og
kinkar ánægjulega kolli. Guð
minn góður, hvað hún kinkar
ánægjulega kolh! Það ætti að
banna fólki með lögum að kinka
svona ánægjulega kolli.
„Læknirinn bíður eftir yður,“
segir hún.
Þú brosir dauflega og gengur
inn í stofuna eins og lamb, sem
leitt er til slátrunar. Sem í
draumi sér þú bláleitan loga
gaslampans og heyrir nið af
rennandi vatni um leið og þú
hnígur lémagna niður í stólinn
og lokar augunum.
En athugum nú þá andlegu
upphafningu, sem yfir þig kem-
ur, þegar þú ert laus aftur. Það
er allt afstaðið, og hvað var það
svo? Ekkert — alls ekkert. A-