Úrval - 01.09.1960, Blaðsíða 73

DALUR DAUÐANS
ÚRVAL
ur, í þann raka er líkami þess
þarfnast.
Það voru töfrar við Dal Dauð-
ans, sem gerðu hann ólíkum öll-
um stöðum sem ég hafði áður
séð. Þegar myrkt var orðið við
„Stovepipe Wells“, sveimuðu
hinar undarlegu, snjóhvítu leð-
urblökur dalsins yfir höfðum
okkar, með flugfegurð er stakk
mjög í stúf við þann ljótleika
og hrylling sem venjulega er
tengdur við leðurblökur. Oft ók
ég 60 mílur á nóttu án þess að
sjá ljós á einni einustu bifreið
eða skugga eins einasta dýrs,
aðeins stjörnurnar, sem skinu
með ótrúlegum Ijóma fyrir of-
an fjöllin. Aðeins hin sljóasta
sál gat horft ósnortin á slík
fyrirbrigði.
Eg vildi ekki yfirgefa dal-
iun fyrr en ég hefði séð hið dul-
arfulla „þurra vatn“ sem kallað
var Race Track — „Þú ættir
helzt að fara þangað með ein-
hverjum verðinum," sagði Copp-
erstain — „Þessi bíll er ekki í
of góðu lagi og vegurinn þar er
ekki undir eftirliti og mjög fá-
farinn. Ef eitthvað kæmi fyrir
okkur, án þess að nokkur vissi,
værum við mjög illa staddir.“
' Dalur Dauðans er nú þjóð-
garður með verði á stöðugum
eftirlitsferðum, til verndar
ferðamönnum. Snemma, síðasta
daginn minn þar, ók ég til
aðalstöðvanna í „Furnace
Creek“, þar sem hávaxinn, veð-
urtekinn vörður beið mín í litl-
um bíl. Að klukkustund liðinni
komum við að aurugum vega-
ruðningi. A vegspjaldi var til-
kynnt, að frá þessum stað á
leiðinni, væri vegurinn eftir-
litslaus að mestu og vörðurinn
byrjaði að láta frá sér heyra í
stutt-bylgju tækinu sínu:
„Lagður af stað til Race Track.
Ætlum að vera komnir aftur,
cftir þrjár og hálfa klukku-
stund.“ Eg heyrði svarið: „Allt
í lagi“ frá varðstöðinni á „Emi-
grant Junction.“
Vegurinn ,sem smáhækkaði,
hlykkjaðist eins og gulur snák-
ur yfir ófrjótt hrjósturland,
með eldbrunna fjallahryggi á
báðar hliðar. Öðru hverju vor-
um við umkringdir stórum,
storknuðum hraunöldum. Það
var eins og okkur hefði hrak-
ið aftur til hinna ógnþrungnu
aaga, þegar jörðin var að skap-
ast.
Skyndilega birtist stór hring-
ur í fjarska, flatur og skínandi,
eins og einhver risakrumla
hefði skorið hann út úr gulum
pappír. Þegar við komum nær,
leit „Race Track“ út eins og
ægistór undirskál með svo slétt
yfirborð, að líkast var það
hefði verið sléttað með stórum
völtum. Við ókum tvær míl-
ur, þvert yfir að hinni hliðinni
á „Race Track“, þar sem vörð-
urinn stanzaði bílinn. „Þetta er
„Skating Rocks“, sagði hann.
Bakvið gríðarstóran stein-
bnullung, a. m. k. 600 punda
þungan, var breitt far, nokkra
þumlunga djúpt, þar sem hann
67