Úrval - 01.09.1960, Blaðsíða 41

EF ALLIR VÆRU JURTAÆTUR
trúarbrögð Indlands hafa for-
dæmt dýrakjötsát á siðferðileg-
um grundvelli um aldaraðir.
Austurlenzk dulspeki, sem
hefur gagntekið trúarhugsanir
svo margra vestrænna manna
á síðari tímum, hefur komið
þessari hugmynd inn í huga
margra, og hefur eflaust átt
mikinn þátt í þeirri vaxandi við-
leitni að takmarka neyzlu dýra-
fæðu í þessum löndum.
Það hefur ávallt verið greini-
leg tilhneiging í þessa átt með-
ai karla og kvenna með æðri
menntun og listræna hæfileika.
Nægir þar að nefna menn eins
og Sir Isaac Newton, Shelley
Lord Byron, Tolstoj, Wagner,
Maeterlinck og G. B. Shaw.
Svo virðist sem hinar miklu
hugsýnir spámanna og vitringa
mannkynssögunnar hafi verið
samfara hinu einfaldasta matar-
æði og mestmegnis jurtaneyslu.
En þegar komið er að spurn-
ingunni um líkamlega krafta og
þroska, getum við hinsvegar
ekki talað með jafn öruggri
vissu.
I kynþáttarannsóknum kem-
ur það í ljós að meiri kraftar og
þol og meiri líkamlegur þroski
eru samfara víðtækari neyzlu
fæðu úr dýraríkinu og einkan-
lega neyzlu eggja, mjólkur og
smjörs.
Hinsvegar virðast dæmi, eins
og burðarkarlarnir í Kína og
fjallabúar í Indlandi, sýna að
fæða úr eintómum jurtaríkis-
ÚRVAL
efnum, megni að skapa þrótt-
mikið fólk og þolgott.
Margir, meira og minna
jurtaætur, í Evrópu og Ame-
ríku, hafa sannað að þeir eru
fullkomlega jafnokar hinna
beztu, í fræknleika og líkams-
atgerfi.
Um hina frábæru líkamlegu
eiginleika samfara neyzlu jurta-
fæðu, eru mörg dæmi. Má þar
t. d. nefna indversku hirðingj-
ana — Sikh — og nokkra
afríska kynflokka. Þeir eru
kannske bezta og gleggsta dæm-
io um frábæran líkamsþroska,
sem hægt er að finna.
Hliðstæð dæmi má hinsveg-
a,r finna meðal algerra kjöt-
neytenda, svo sem Ameríku-
Indíánann í sínu náttúrlega um-
hverfi. I því sambandi verður
þó að taka það fram, að slíkar
kjötétandi mannverur stæla
næstum alltaf þá venju kjöt-
étandi villidýra, að éta allan
skrokkinn, en ekki aðeins vöðva-
kjötið.
Því er stundum haldið fram
af jurtaætum að kjötneyzla geri
líkamann næmari fyrir sjúk-
dómum og að betra heilsufar
séu launin fyrir kjötbindindið.
Engar slíkar kreddukenndar
fullyrðingar er hægt að viður-
kenna. Sérstök einkenni hljóta
að vera úrslita atriðið. Þegar
um er að ræða t. d. garnateppu,
getur kjöt verið mjög hættu-
legt heilsu mannsins og kyrr-
setumenn ættu að neyta þess
mjög í hófi. Heilbrigði er ávöxt-
35