Læknaneminn - 01.08.1968, Blaðsíða 25

LÆKNANEMINN
25
alt við arteria femoralis og 1 cm
neðan við línu í hæð við symphys-
una. Hné: Stungið medíalt við
miðja hnéskel um 1 cm neðan við
brúnina á hnéskelinni. Öklaliðir:
Stungið 2 cm framan við malleolus
lateralis og um 2 cm ofan við end-
ann á honum.
Þrátt fyrir litla reynslu á þess-
um árum var árangur mjög góður
eins og sjá má á eftirfarandi töflu:
ar gætt er fyllsta hreinlætis. Með
bættri tækni er þetta nú enn auð-
veldara (physohex og einskipti-
sprautur og nálar).
Mjaðmaliðir voru erfiðastir við-
ureignar, liðir illa leiknir og
ástunga vandasöm. Árangurs er
sízt að vænta, þar sem komin er
mikil brjósk- og beineyðing. Síðar
hef ég séð varað við að gefa steró-
íða innspýtingar í mjaðmarliði,
A. R. Liðir Innspýtingar Bati Enginn bati
53 sjúklingar 119 493 97 liðir 22 liðir
Hné 65 380 57 — 8 —
Mjaðmir 10 31 7 — 3 —
Ökklar 13 21 9 — 4 —
Axlir 12 22 9 — 3 —
Olnbogar 8 17 6 — 2 —
Úlnliðir 8 19 6 — 2 —
Fingurliðir 3 3 3 —
Batamerki komu oftast í ljós
nokkrum klst. eftir innspýtingu,
en stundum sáust þau ekki fyrr en
eftir endurteknar innspýtingar.
Bati hélzt mislengi eftir hverja
innspýtingu, eða frá 1 sólarhring
í 6 vikur. Sjúklingum batnaði
venjulega betur við endurteknar
innspýtingar. Meira en helmingur
þeirra fengu reglulega innspýting-
ar í liði í heilt ár, mest 25 í ein-
stakan lið, en nokkrir sjúklingar
fengu 40—50 í fleiri liði.
Liðvökvi var rannsakaður um
leið. Áður en meðferð var hafin
var frumufjöldi í liðvökva frá
10.000 og í 40.000 pr. ul., en hjá
sjúklingum á meðferð innan við
2.000. Frumuf jölgun gaf til kynna,
að búast mætti við versnun, þótt
önnur einkenni væru ekki komin
í ljós.
Fylgikvillar voru engir umtals-
verðir. Enginn liður smitaðist,
enda mun það mjög sjaldgæft, þeg-
þar eð lýst hefur verið caput necr-
osis eftir slíka meðferð.
Síðan þessi rannsókn var gerð,
hafa komið fram ný lyf svo sem
prednisolon og triamcinolon, sem
verka mjög svipað í innspýtingum
í liði, ef gætt er að gefa sambæri-
lega skammta. Ekki er talin hætta
á kerfisbundnum steróíðaáhrifum,
ef þess er gætt að gefa ekki stærri
skammt í lið en 50 mg hydroc-
ortison eða sambærilega skammta
af hinum lyfjunum.
I seinni tíð hefur verið rætt um
,,steróíða-arthropathia“. Nýleg
rannsókn, sem sérstaklega var
gerð í þessu tilefni, leiddi engin
slík einkenni í ljós (Keagy og
Keim, 1967).
KemisJc synovectomia: Olhagen
(1967) segir, að Svíar hafi notað
osmíumsýru 1948 við arthrosum í
hnjám. Á seinni árum hefur osm-
íumsýra verið talsvert notuð sem
staðbundin meðferð við A.R., og