Læknaneminn - 01.04.1969, Qupperneq 42

LÆKNANEMINN
kf
blöðrubotnskirtli er ennþá mjög
lágt.
Árin 1957—1968 voru 12 sjúkl-
inga minna með krabbamein í
prostata, eða 6,5%, og skiptust
þannig eftir aldursflokkum:
55—59 ára: 2
60—69 — 6
70—79 — 5
80 — 1
Þar af voru 2 í aldursflokknum
60—69 ára með latent cancer, eða
0,93%. Árin 1950—1957 voru 16
af 120 uppskurðarsjúklingum með
krabbamein og af þeim 10 með
latent cancer í prostata.
Niðurstaðan er því þessi: Af
335 sjúklingum skornum upp á ár-
unum 1950—1968 voru 16 með
kliniskt krabbamein, eða 4,8%. 12
eða tæplega 3,6% voru með latent
cancer.
Mér hefur ekki unnizt tími til
að grafast fyrir um örlög þessara
sjúklinga, en vona, að ég geti það
fljótlega, og vil því bíða með að
ræða frekar um krabbamein í
blöðrubotnskirtli að sinni.
Rétt er að geta þess, að enginn
þessara sjúklinga dó í sjúkrahús-
inu og enginn undir 55 ára aldri
reyndist vera með krabbamein.
Aðgerðirnar voru framkvæmd-
ar í svæfingu nema tvær, sem voru
gerðar í mænudeyfingu að ráði
sérfræðings, sem taldi þessa sjúkl-
inga svo lélega af hjartasjúkdómi,
að þeir þyldu ekki svæfingu.
Þetta gekk ágætlega, og ég myndi
reyna það oftar, ef ég hefði ekki
aðstoð góðs svæfingalæknis.
Árangur minn við þessar að-
gerðir er, að ég held, góður. Ég
hefi farið yfir skýrslur margra
lækna, í Ameríku, Bretlandi og á
Norðurlöndum, sem skrifað hafa
um aðgerðir sínar, og ég fæ ekki
betur séð en dánartíðni hjá þeim
beztu sé um 2—4%. Einum man
ég eftir með 1,6% dánartíðni.
Af 335 mönnum, sem ég hefi
skorið upp, dóu 4 í sjúkrahúsinu
eða 1,19%. Einn þeirra dó 10 vik-
um eftir aðgerð úr króniskri
nýrnabólgu og ellikröm, eins og
áður er vikið að. Hann var þá
löngu gróinn og þvaglát voru eðli-
leg, en þetta var kararkarl, sem
ekki var hægt að koma á fætur.
Mér finnst því álitamál, hvort
dauði hans var á nokkurn hátt að-
gerðinni að kenna. Dánartíðnin
yrði 0,9%, ef honum væri sleppt.
Þessir sjúklingar hafa oft verið
mér mjög erfiðir. Ég hefi haft
meiri áhyggjur af þeim og eytt
meiri tíma í að líta eftir þeim en
nokkrum öðrum sjúklingum, sem
ég hefi haft til meðferðar. Þetta
er líklega eðlilegt, þegar athugað
er, að helmingur þeirra var kom-
inn yfir sjötugt.
HEIMILDIR:
1. E. Steinþórsson, Læknablaðið. 139-
145, 1957.
2. T. Millim, Retrop. Prostatectomy
Lancet 2:693, 1945.
3. Louis Quénu (París), J. chir 86:477 —
491, 1963.
4. T. E. Gibson, J. Louisiana M. Soc.
113:495—501, 1961.
5. H. G. Cooper, J. Urol. 77: 297—304,
1957.
6. H. C. Hudson, J. M. A. Alabama 33:
15—19, 1963.
7. 106 prost. Luster Gen. Hosp. England-