Læknaneminn - 01.04.1969, Side 58

51,
LÆKNANEMINN
en sem svarar 5-6 stundum á viku.
Ef kennsluskylda er meiri en
þessu nemur, hlýtur það að koma
niður á öðrum störfum, og þá
fyrst og fremst á rannsóknastörf-
um.
Okkur finnst, að bólcasafnsmál
skólans séu í miklum ólestri. Ert
þú einnig þeirrar skoöunar?
Já, það má með sanni segja.
Guðmundur Björnsson landlæknir
kvað svo að orði, þegar deilt var
um vatnsveitu í Reykjavík, að ann-
að tveggja yrði að leiða vatn í
bæinn eða færa bæinn að vatni.
Um Háskóla íslands gildir, að
annað tveggja verður að flytja,
bækur í skólann eða skólann að
bókum. Háskóli, sem ekki hefur
yfir að ráða nothæfu bókasafni, er
viðundur meðal háskóla, en slíkt
verður því miður að segja um Há-
skóla íslands. Á hinn bóginn má að
mínu viti fyrirgefa háskóla eða
háskólastofnunum ýmislegt, sem
miður fer, ef þar er aðgangur að
góðu bókasafni.
Hvað vilt þú segja um kosti og
galla reglugerðaruppkastsins
nýja?
Ég vil helzt verjast frétta með
öllu um þetta atriði, því að það
er ekki ennþá fullmótað af hálfu
deildarinnar. Ég vil þó láta það
koma fram, að síðasta uppkastið
tekur hinum fyrri mjög fram.
Verður því að ætla, að starfinu
hafi miðað í rétta átt. í þessu sam-
bandi er einnig vert að benda á,
að í uppsiglingu eru breytingar á
háskólalögum, og ekki er enn vitað
með vissu, hvernig þær verða
endanlega úr garði gerðar.
Er ekki ástœða til að breyta
einkunnakerfinu ?
Ég hef ekki fullmótaða skoðun á
þessu. Einkunnakerfið er ekki ná-
kvæmt fremur en önnur einkunna-
kerfi, en ég álít, að það sé
nothæft. Það eru alltaf talsverðir
skekkjumöguleikar til staðar. Ég
er ennfremur þeirrar skoðunar, að
fyrsti maður, sem prófaður er
hverju sinni, verði eins konar við-
miðun fyrir alla hina. Af þessum
sökum eru einkunnir frá prófi til
prófs ekki nógu sambærilegar.
Sjálfsagt gildir þetta einkum um
miðbik einkunnastigans, enda er
auðveldast að gefa þeim einkunnir,
er minnst eða mest kunna. Ég álít
raunar, að skekkjumöguleikar séu
svipaðir í munnlegu prófi og skrif-
legu prófi, en um slíkt má vissu-
lega deila.
Læknanemar hafa nú 2 fulltrúa
á deildarfundum, og nemendur
annarra deilda hafa áhuga á að ná
sömu réttindum. Hvað finnst þér
um þessa þróun, og hvesu víðtœk-
ur á ákvörðunarréttur nemenda að
vera á deildarfundum t. d. varð-
andi embœttisveitingar og kennslu-
skipulag ?
Ég hef ekkert sérstakt við þetta
að athuga, nema að því er varðar
takmörkun á atkvæðisrétti stúd-
enta. I þessu sambandi vil ég taka
eftirfarandi fram:
1. Ekki er hægt að ætlast til, að
stúdentar hafi réttar forsend-
ur til þess að meta hæfni
manna til þess að gegna
embættum við skólann. Sama
gildir um veitingu vísinda-
styrkja og doktorsnafnbóta og
málefni, sem stjórnvöld kunna
að vísa til háskóladeilda.
2. Embættisveitingar eru oft
mjög viðkvæmt mál. 1 umræð-
ur í sambandi við þær er
stundum blandað hinum
óskyldustu málum. Ekki er
hægt að ætla stúdentum að sjá
skýrt í gegnum slíkar mála-
flækjur og allra sízt, ef mál-
flytjendur eru kennarar, sem
stúdentum kann að þykja