Læknaneminn - 01.04.1998, Qupperneq 70

Mynd22. Skyggning á hægðalosun í sjúklingi með endaþarmsskrið (intussusceptio). Örvarnar
benda á hvar slímhúðin skríður niður.
leg vöðvahreyfing kemur ágætlega fram. Það er mjög
mikilvægt að við röntgenmyndatöku á hægðalosun sé
reynt sé að skapa eins eðlilegar aðstæður fyrir viðkom-
andi sjúkling og hægt er.
A St. Jósefsspítalanum í Hafnarfirði er bæði hjúkrun-
arfræðingur sem vinnur við lífeðlisfræðirannsóknir og
sá læknir sem vinnur við þær viðstaddir myndatökuna
og er þannig reynt að nýta upplýsingar úr bæði þrýst-
ingsmælingu og röntgenmyndatöku við greiningu á
vanda sjúklings. Á mynd 22 má sjá dæmi um enda-
þarmsskrið (intussusceptio) og á mynd 23 fremra recto-
cele.
Lífeðlisfræðirannsóknir á endaþarmi eru fyrst og
fremst notaðar við rannsóknir á sjúklingum við hægða-
tregðu og/eða hægðaleka. Tafla VIII sýnir helstu ástæð-
ur fyrir anismus eða pelvic floor dyssynergíu sem við
höfum kallað „útrásarhindrun“ og í töflu IX eru sýnd-
ar helstu ástæður fyrir hægðaleka. Við uppvinnslu sjúk-
linga með fyrrnefnd vandamál er afskaplega mikilvægt
að muna að hér er oft um grindarbotnssjúkdóm að
ræða. Þar sem flestir sjúldingar eru konur þarf að muna
eftir að grindarbotninn er í rauninni þrjú hólf, fremra
hólfið sem samanstendur af þvagblöðru og þvagrás,
miðhólfið sem samanstendur af legi og leggöngum og
aftra hólfið sem samanstendur af endaþarmi og enda-
þarmsgangi.
Þó vandamál einstaklingsins geti verið bundin við
eitt ákveðið hólf þá er mun algengara að sjúkdómarnir
68
LÆKNANEMINN • 1. tbl. 1998, 51. árg