Læknaneminn - 01.04.1998, Síða 75

Martröð ekkjunnar
Sybil Jonsson
Tage Danielson
þýðing Hjalti Már Björnsson
Stundarfjórðungi eftir miðnætti á laugardags-
kvöldi hringdi síminn hjá lækni ekkjunnar Sybil
Jonsson. I símanum var ekkjan Sybil Jonsson.
- Eg græt hysterískt! grét hún hysterískt. Læknir-
inn verður að koma! Eg fékk svo hræðilega martröð
læknir!
- Mætti ég biðja ekkjuna að reyna að róa sig niður.
Draumar eru ekki raunverulegir, og reyndar er ég
með nokkra kollega mína hér heima þannig að ég get
ekki...
- Læknirinn verður að koma! Ég er dauðskelkuð,
læknir! Ég er viti mínu fjær! Allur líkaminn titrar!
Tennurnar glamra, þrátt fyrir að ég hafi lagt þær í
glasið!
- Jæja þá, andvarpaði læknirinn. Ef ekkjan sér um
að portið sé opið þá verð ég víst að koma. Og á með-
an ekkjan bíður mætti hún banka aðeins létt á hnén
með gúmmíhamri þannig að við þurfum ekki að
eyða tíma í það. Læknir ekkjunnar Sybii Jonsson
gelck fram í stofuna þar sem dauft, grænt ljós lýsti á
kollega hans.
- Því miður strákar, ég þarf að skreppa aðeins.
- Neei, þvílík synd, sagði Clarence Crafoord lækn-
ir. Einmitt þegar við vorum næstum því búnir að ná
sambandi við Emanuel Swedeborg. Þvílík synd.
- Andaglasið geklc í það minnsta vel, sagði Erik
Ask-Upmark læknir. Óvenjulega líflegt andaglas.
Vertu snöggur aftur þannig að við náum að kasta
kveðju á Goethe og Göring áður en við förum heim.
Gaurarnir í G em vakandi í lcvöld. I feel it in my bones.
Læknir eklcjunnar Sybil Jonsson andvarpaði.
Ekkjan Sybil Jonsson hafði skilið eftir rifu á port-
dyrunum með aðstoð kassa af Rauða Lakkinu sem
Jonsson hafði skilið eftir sig.
- Læknirinn verður að flýta sér! Ég er næstum
komin að því að brotna saman!
- Saman brotnar maður eklci svo létt, elckja, kallaði
læknirinn tilbaka um leið og hann steig inn í lyftuna.
Ef það er eitthvað sem er sérstaklega hættulegt að
brotni hjá gömlum konum þá er það saman muldr-
aði hann reiður. Eitthvað ætla ég að rukka hana
aukalega fyrir að draga mig út seint á laugardags-
kvöldi. PIús ferðakostnað, fjandinn hafi það. Nú
skal ekkjan setjast hérna rólega niður í þennan litla
ruggustól og segja lækninum gamla frá þessum ljóta,
vonda draumi, sagði hann þegar hann var kominn
inn í austurbæjaríbúðina sem angaði af súkkulaði.
Segðu mér nú alla söguna, og byrjaðu á byrjuninni.
- Sem sagt, já fyrst kom vondur karl með starandi
augnaráð og öxi í hendi og hann gekk að fallegri
ungri stúlku í bikínibaðfötum sem sat með bakið
upp við birkitré og svo sveiflaði hann öxinni og ég
hugsaði, nú heggur hann hausinn af henni, en þá hjó
hann í tréð í staðinn, og felldi það, og svo byrjaði
hann að saga og hefla og negla og þá sá ég að það sem
hann var að smíða það var líkkista og vesalings stúlk-
an sá það líka og varð dauðhrædd og reyndi að hlau-
pa í burtu en þá tók vondi maðurinn í handlegginn
á henni og kyssti hana með valdi og síðan reyndi
hann að...
- Jájá, haltu áfram, sagði læknirinn. Kerlingin er
með áhugavert sálarlíf, hugsaði hann. Þessi draumur
var farinn að æsa hann aðeins.
- Ja hann reyndi að leggja hana niður þarna á gras-
ið við hliðina á kistunni og kistan sem var næstum
því tilbúin og allt en þá reif hún sig lausa og þaut í
burtu og æpti eins og hún væri haldin illum öndum
og hann á eftir að sjálfsögðu og smám saman hneig
hún jú niður þarna alveg örvinda og þá kom hann og
lagði sínar ógeðslegur hendur kringum hálsinn á
henni en þá heyrðist skot og hann féll bamm og ann-
ar herra kom út úr runnunum og hann bar stúlkuna
nreð sér og þá varð hún glöð smá stund og svo brosti
hún við honum og hann brosti til baka en hann
LÆKNANEMINN • 1. tbl. 1998, 51. árg.
73