Úrval - 01.01.1968, Blaðsíða 87

HINN MIKLI VONARPENINGUR . .
85
sjónum áttu þeir að lyfta skipinu.
Þar næst átti að draga prammana
og skipið, þar til skipið stæði á ný
og þá átti að stytta kaplana og
hafa sömu aðferð við að lyfta því
lítið eitt aftur, og þannig átti að
halda áfram, þar til skipið væri
komið á nægjanlega grunnt vatn.
Mönnum leizt vel á þessa hug-
mynd, en vátryggingarfélagið sagði,
að ekki hefði verið gert ráð fyrir
nægjanlegu fjármagni af hálfu
þeirra, sem björgunina vildu reyna
með þessum hætti og yrði því ekki
af henni.
Verkfræðingarnir telja fráleita
þá hugmynd, sem einnig hefur
komið fram, að hægt sé að dæla
lofti í skipið og ryðja vatninu þann-
ig burtu. Þeir segja að opin á skip-
inu — kýraugu, lestarop, 70 feta
rifan og fleiri göt — útiloki þenn-
an möguleika. Einhverjum datt í
hug að fylla skipsskrokkinn með
loftbelgjum, en menn komust á þá
skoðun að þeir myndu ekki halda,
heldur leggjast saman, þar sem
þrýstingurinn á hverja fertommu
er 100 pund, þarna niðri.
Það var svo sumarið 1964, að
tveir menn í Silver Spring, bygg-
ingameistarinn Róbert Solomon og
Glenn Garvin, fasteignasali lögðu
fram 300 þús. dollara til að reyna
björgun. Þeir fengu sér gamlan
strandgæzlubát og mönnuðu hann
tuttugu mönnum, þeirra á meðal
köfurum úr flotanum. Þeir ætluðu
sér að ná þeim árangri við björg-
una, að þeir fengju fleiri til liðs
við sig.
En þar, sem Doria lá, var 30
hnúta vindur og hann vildi ekki
hætta að blása svo dögum skipti.
Tíu feta öldur skóku björgunarbát-
inn. Peningarnir eyddust og tíminn
leið. Þegar svo loks storminum
linnti mættu hákarlarnir til leiks.
Köfurunum tókst samt að fara
nokkrar ferðir niður að skipinu.
Þeir komu upp með radarinn og
1000 vatta flóðljóssperu og hún var
í lagi. Þeir fundu einnig styttuna
af Doría aðmírál í aðalsal skipsins
og var hún á 215 feta dýpi.
Þeir urðu að sprengja göt á tvö-
faldan byrðing skipsins, og voru
þau 40 fet að flatarmáli. Eftir átta
daga látlaust strit tókst þeim að
draga styttuna um borð við mikinn
fögnuð skipshafnarinnar.
I dag stendur styttan í anddyri
mótels nokkurs í Florida og á Gar-
vin það mótel. „Það hefur enginn
boðið okkur eyri fyrir styttuna“,
segir Garvin, „það var ekkert smá-
ræði, sem við eyddum í þessa
styttu, en við myndum sennilega
gera það sama á morgun.“
Hvers vegna sprengdu kafararn-
ir ekki upp „peningaskápinn“, með
reiðufé, verðmætum og gimstein-
um, í stað þess að eyða allri þess-
ari vinnu 1 styttuna?
Rannsókn leiddi í Ijós, að það
eru að vísu fjölmargir peninga-
skápar í skipinu, en farþegar
geymdu verðmæti sín í aragrúa af
öryggishólfum og þá vaknaði sú
spurning, sem engin leið reyndist
að svara: — í hvaða hólfum átti
að leita?
Solomon segir, að það hafi kost-
að 300 dollara ein köfun hvers
manns, og hann hafi ekki getað
verið niðri nema 15 mínútur. Það