Úrval - 01.01.1968, Blaðsíða 97

Úrval - 01.01.1968, Blaðsíða 97
DAGUR í LÍFI BÚSKMANNS 95 ast meira en 45 kg. Þeir virðast alls óskyldir öðrum svertingjum í Afríku, kunna fremur að vera komnir af mongólskum hirðingjum, sem svona langt hafa komizt frá upprunalegum heimkynnum sín- um. Þegar börnin fæðast, eru þau gul, en verða svo rauðbrún á hör- undslit. Þeir hafa flatt nef eins og Mongólar, há kinnbein og skásett augu. Og á hryggnum neðst hafa þeir lítinn blett, litsterkan, sem kallast „mongólablettur.“ Þeir tala undarlegt mál, skella og smella í góm, og hljómar þetta ekki með öllu ólíkt kínversku. Þeir voru áður fyrr dreifðir um alla Afríku. Síðar meir voru þeir hraktir af hvítum mönnum að sunnan og Bantú-svertingjum að norðan inn í Kalahari-eyðimörk- ina, sem þá var nálega óbyggileg. Nú eru þeir fáir orðnir, eitthvað fimmtán þúsund. Til þess að setja okkur fyrir sjón- ir hvernig lífi forfeðra okkar var háttað, skulum við fylgjast með Búskmanni, einn dag í lífi hans. Sá maður, sem til þess er valinn, heitir Tutei, og hann er ekki nema tutt- ugu og fimm ára, en hörundið svo tannað af vindi og brennheitu sól- skini, að hann sýnist gamall. Eld- snemma morguns hvern skreiðist hann úr bæli sínu, sem hann hefur gert sér úr kvistum og grasi, rúm- ið hans er dæld í gólfið, en sæng- urklæðin hey. Þeir eru þar fimm- tíu og níu saman í hóp, auk kvenna og barna, og áríðandi að taka dag- inn snemma, því þegar sól hækk- ar á lofti, hitnar ákaft, unz komið er upp í 55 stig C í skugganum. Þá er ekki nema um tvennt að velja, að skreiðast í skuggann eða að stikna, hið fyrra ráðið taka þeir, felast undir runna eða í dverg- vöxnu kjarri. Svo gott er samlyndi með Búsk- mönnum, að annað eins þekkist hvergi. Engan yfirmann hafa þeir, né þurfa að hafa, því hver dreng- ur er alinn upp við það að taka sjálfur ákvarðanir. Ágirnd þekkja þeir ekki, enda óvíða eftir miklu að slægjast. Matnum skipta þeir í bróðerni, og þeir mega engu safna, því það mundi íþyngja þeim á ferð- um þeirra. Engar erjur þekkjast meðal þeirra, eða varla neinar, því vilji einhver sýna yfirgang, eða barn óþægð, er þessum ófriðar- seggjum einfaldlega ekki sinnt, og líður þá ekki á löngu fyrr en þeir bæta ráð sitt. Búskmenn verða ekki gamlir, sjaldan eldri en hálffimmtugir, en því eldri sem maður er, því meira er hann virtur sakir reynslu sinn- ar og þekkingar. En það er lífsskil- yrði hverjum hópnum fyrir sig, að meðal þeirra sé enginn sem tefji þá og seinki ferðum þeirra, og eru því gamlir menn, sem farnir eru að stirðna til gangs, skildir eftir í einhverju kofahreysinu, og látið hjá þeim vatn og matur, helzt sem mest, en annars gerist þessi kveðju- athöfn án viðkvæmni og tára, og því síður að sá sem eftir er skilinn, mæli eitt andófs eða styggðaryrði. Hann veit það vel, að þegar hann deyr, hverfur hann til tunglsins, sem er holt innan og hittir þar fyr- ir forfeður sína og aðra sem á und- an eru farnir.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.