Úrval - 01.01.1968, Blaðsíða 62

Úrval - 01.01.1968, Blaðsíða 62
60 ÚRVAL mótaði allt hennar tal, var líkast göldrum og seiðmagni. Það eitt að heyra rödd hennar veitti mönnum gleði og þessari rödd beitti hún eins og margstrengja hljóðfæri, sem hún gat svo skipt yfir á eitt tungu- málið af öðru.“ Ef það ætti að nefna eitthvert sérkenni á Plutark sem höfundi, þá væri það helzt hinn þrotlausi áhugi og ákafi í að lýsa hlutunum í einstökum atriðum. Sem dæmi um þetta má nefna frásögnina í Ævi Periklesar, þar sem hann 'lýsir byggingum í Aþenu og fegurð þeirra. „Og byggingar risu hver af ann- ari og eins stórkostlegar að reisn og línur þeirra og lögun var óvið- jafnanleg. Því að listamennirnir kepptust við að taka öðrum fram í fögru handbragði. Furðulegast var þó, hversu hratt þessar byggingar risu af grunni og var lokið á skömmum tíma. Menn héldu að það tæki kyn- slóðir að byggja hverja einstaka þeirra, en í reyndinni tók bygg- ingin ekki nema ungann úr ævi eins manns, sem verkinu stjórnaði .... hver bygging bjó yfir fegurð, sem vakti lotningu strax og hún reis upp, en jafnframt bjuggu bygging- arnar yfir þeirri eilífu æsku, sem gerir fegurð þeirra jafn augljósa á okkar tímum. Þannig hefur ævarandi æsku- blómi lagzt yfir öll verk Periklesar og verndar þau frá snertingu tímans, og eilífðar æskuverk tekið sér bólfestu í þeim og gætt þær eilífum krafti og lífi. í hinni miklu og óviðjafnanlegu frásögn sinni af þeim hrakförum, sem leiðangur Aþeninga beið við Syrakusa á dögum Peloponnesstríð- anna milli Aþenu og Spörtu — lýs- ir Thucydides með almennum orð- um, þeirri hryggð, sem greip borg- arbúa, þegar þeir fréttu um hrak- farirnar. Plutark gerir þetta á eft- irfarandi hátt: „Það er sagt, að þegar fréttin barst til Aþenu, að þá hafi fólk ekki getað trúað henni, og sérstak- lega ekki þeim sem’ fyrstur flutti fréttina. Það virðist sem fréttin hafi fyrst borizt til borgarinnar með ókunnum ferðalang, sem tók höfn í Piraeus og fór þar til bart- skera, fékk sér sæti í stól hans og tók að tala um hrakfarirnar, eins og þær væru á allra vitorði. Bartskerinn hlustaði á hann en tók síðan til fótanna áður en ferða- langnum vannst tími til að ræða við nokkurn annan, og bartskerinn hljóp eins og fætur toguðu inní borgina, fram fyrir borgarráðs- mennina á opnu markaðstorginu og þuldi þar alla söguna. Það var ekki furða þó að þessi saga vekti gremju, henni fylgdi síðan æsingar og borgarráðsmennirnir söfnuðust umsvifalaust saman og bartskerinn var leiddur fyrir þá og hann spurð- ur spjörunum úr. Þegar farið var að þýfga hann um það, hvar hann hefði heyrt þessa frétt, gat hann ekki gert fullnægjandi grein fyrir heimildum sínum og var dæmdur sem fleiprari og æsingamaður. Hann varð að þola hjól og steglur, þar til aðrir sendiboðar komu og sögðu fréttina nákvæmar.“ Þannig mætti halda endalaust á-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.