Úrval - 01.01.1968, Blaðsíða 18

16
ÚRVAL
fjöldinn hrópaði fagnaðaróp, þegar
bíll nr. 1, sem ekið var af Dan
Gurney, stöðvaðist. Gurney stökk út
úr honum og upp að pöliunum, þar
sem A. J. Foyt félagi hans beið þess
að taka við stjórninni, en Foyt varð
fyrstur í kappakstrinum í Indíana-
polis í Bandaríkjunum nú í ár. Hann
flýtti sér að leggja Foyt lífsreglurn-
ar, meðan margir bílar þutu fram
hjá. „Taktu ekki stóra beygju hjá
Mulsanne (mjög kröpp beygja við
endann á langa, beina kaflanum á
akbrautinni). Þar eru nokkrir bílar
komnir út af. Þeir standa þar í
sandbökkunum við brautina. Ef þú
tekur mjög stóra beygju, rekstu
kannske á einhvern þeirra og ferð
sömu leilð og þeir:“ Bifvélavirki
hrópaði til þeirra. Foyt tók á sprett,
smeygði sér upp í bílinn, og bíllinn
æddi af stað.
Klukkan 10 um kvöldið átti Ford-
bíllinn nr. 1, sem ekið var til skiptis
af þeim Gurney og Foyt, enn for-
ystuna og var nú kominn fjórar um-
ferðir á undan þeim næsta. Ferrari-
bíll var næstur, en tveir aðrir Ford-
bílar voru rétt á eftir honum. Lini
var farinn að verða áhyggjufullur.
Hann hafði látið sér þessi orð um
munn fara: „Ef Fordbíll verður kom-
inn tveim umferðum á undan okk-
ur klukkan 10, eigum við kannske
í vök að verjast.“ Hann ræddi sem
snöggvast við Mauro Forghieri vél-
fræðing um það, hvort þeir ættu
að láta ökumennina auka hraðann
eða ekki. Þeir ákváðu að lokum að
láta slíkt bíða um hríð. Nú var orð-
ið dimmt. Ökumenn þeirra voru
vanari kappakstri í Evrópu að nóttu
til, og því tækist þeim kannske að
draga bráðlega á Fordbílana.
Nokkrum mínútum síðar missti
Ford fyrsta bílinn vegna bilunar.
Það var blár bíil nr. 4, sem ekið
var til skiptis af þeim Dennis Hulme
og Lloyd Ruby. En Ferrarimenn áttu
einnig við ýmsa erfiðteika að stríða.
Lini, sem var orðinn mjög kvíða-
fullur, tók eftir því, að Ferraribíll
nr. 20 lét á sér standa. Hann beið
og beið, en ekki fór hann enn fram
hjá áhorfendapöllunum. Einni mílu
í burtu var Chris Amon, ökumaður
hans, að reyna að skipta um hjól-
barða. Hann bölvaði og ragnaði í
næturmyrkrinu, vegna þess að það
hafði gleymzt að setja vasaljós í bíl-
inn hans og vegna þess að hausinn
á hamrinum, sem hann þurfti að
nota, iosnaði alltaf af og hentist
langar leiðir frá bílnum, í hvert
skipti sem hann reiddi hann til
höggs. 30 mínútum síðar gekk þung-
búinn starfsmaður upp á Ferrari-
pallana og rétti Lini sviðna málm-
plötu. Það var hið eina, sem eftir
var af bíl nr. 20, sem kostað hafði
80.000 doilara. Amon hafði ekki tek-
izt að skipta um hjólbarðann, og
því hafði hann reynt að aka til
baka, en núningur hafði kveikt í
hjólbarðanum og svo bílnum. Amon
liafði aðeins haft örfáar sekúndur
til þess að komast lifandi út úr
brennandi bílnum. Nokkrum mín-
útum síðar var annar Ferraribíll
svo einnig úr leik. Þar var um
að ræða vandkvæði í sambandi við
eldsneytisinnspýtinguna.
IILUTAR ÚR BlLUM LIGGJA
ÚTI UM ALLAR TRISSUR.“
Eftir því sem leið á þessa erfiðu