Úrval - 01.01.1968, Blaðsíða 117

í LEIT AÐ FJÁRSJÓÐUM Á HAFSBOTNI
115
st. Augustine, og halda þaðan beint
til Cadiz á.Suður-Spáni. En aðfara-
nótt 30.: júlí hrakti hvjrfilvindur þau
upp 5 klettaströndina nokkrum
mílum fyrir norðan stað þann, sem
riú nefnist Port Pierce. Aðeins eift:
skip stóðst harnfarir óyeðursins.
: En hinum skipunum reyndist
ekki unnt að bjarga undan hamför-
um hvirfilvindsins, en styrkleiki
hans var um 100 hnútar, og við
hann bættust stöðugar árásii- ægi-
legri hþlskefla,: sem, skullu á.;skip-
unum hver af annarri. Botn sumra
skipanna rifnaði af í heilu lagi og
sökk. samstundis með kjölgrjótinu
í. Skrokkarnir skoluðust síðan upp.
á grynningarnar nálægt ströndinni.
Þar komu risastór göt á skrokka
sumra hinna skipanna. Þeim tókst
að mjakast áfram nokkur hundruð
metra. í viðbót, en á meðan hrapaði
kjölfestan smám saman úr þeim.
„Holandesa“ kastaðist upp á strönd-
ina í heilu lagj, þannig að sjómenn-
ina sakaði ekki. Hin skipin brotn-
uðu í spón og . dreifðust víðs vegar
um.hafsbotninn.
Og þarna lágu þau svo 250 árin.
Ujn. þ.au léku stöðug.t sj.ávarstraum-
ar og úthafsöldur. Sumir bútarnir
úr skipununi eyddust algerlega
vegna .sýringar og árása. ýmissa
lífvera sjávarins. Viðurinn er næst-
um þvj algerlega eyddur, og mest-
allt járnið hefm' ryðgað upp til
agna. Margir.. bútar skipsskrokk-
anna urpus.t smám saman sandi og
skeljalagi. Ýmsir . smærri gripir,
scm í fanninum voru. svo sem pen-
ingar, sukku smám saman niður í
sandinn, þar. til þeir lögðust til
hvíldar á kalksteinabotninum, sem
er þar að finna undir sandinum. Og
það var einmitt þar.na, sem Wagn-
er fann gullteppið sitt.
Hann var minni háttar verktaki,
en tók að fá geysilegan áhuga á
fjársjóðaleit árið 1949, þegar hann
fór með drukkinn starfsmann sinn
niður að, víkinni í Sebastian til þess
að láta renna af honum. Wagner
rak upp stór augu, þegar maðurinn
beygði sig skyndilega niður og tíndi
upp gráleitan, sýrðan málmbút, er
lá þar í sandinum. Þetta var
spænskur peningur, svokallaður
„8-real“, sams konar peningur og
Robert Louis Stevenson gerði svo
fræga í ævintýrasögu sinni „Gull-
eyjan.“ O.g á nokkrum klukkutím-.
um tókst vini W.agners að finna 7
peninga þessum til viðbótar, þótt
Wagner fyndi ekki neinn. Síðan
hélt maðurinn aftur á vínkrána og
gaf þar alla peningana sjö, en
Wagner fékk engan. þeirra.
En Wagner var sern töfraður. Á
næstu árum l'ann . hann nokkrar
tylftir þarna á ströndinni, sem hann
skírði nú „Gullströndina11 sína.
Arið 1955 eyðilagðist strandlengj-
an þarna í hvirfilyindi, og Wagner
yarð því að halda út í sjóinn, svo
aS .hann gæti halið áfram leit sinni.
Hann lét sig fljóta nokkuð frá
landi á., hjólbarðaslöngu, hvenær
sem hann átti frístund, og skoðaði
botninn gaumgæfilega með hjálp
heimatilbúinnar köfunargrímu. En
hann komst ekki á slóð hinna miklu
fjársjóða,, fyrr en hann fann bók
Romans í Smithsoniansafninu. Þá
stofnaði hanp félag ásamt hóp vina
sinng. Nefndist félag þeirra „Real-
8“ eftir „8-real“ .silfurpeningunum.