Úrval - 01.08.1970, Blaðsíða 10

8
1
merkja. Svo virðist sem
maðurinn (og önnur
hryggdýr) hafi annað
líffæri er annast líf-
fræðilegar útvarpssend-
ingar. Vel má vera að
það sé heilaköngullinn
sem gerður er úr tauga-
efni og staðsettur í
hnakkadeild heilans
nærri miðju höfuðkúp-
unnar, framan við litla
heilann og næstum
beint fyrir ofan mænu-
höfuðið.
Raunar þekktu ind-
verskir yogar starfsemi
heilaköngulsins fyrir
miörgum öldum, en
hún hefur ekki verið
rannsökuð að neinu ráði
fram á þennan dag. Vit-
að er, að heiladingull-
inn er miklu stærri í
börnum en fullorðnum
og þroskaðri hjá full-
orðnum konum en körl-
um. Það er hugsanlegt,
að í honum felist
óþroskaður sjónarhæfi-
leiki þess er kalla mætti
„þriðja augað“ sem
„sér“ og sendir frá sér
rafsegulbylgjur.
☆
Skilti með eftirfarandi áletrun getur að líta fyrir utan vínstofu eina í
Cairo: „Konum, sem eru einar síns liðs, er ekki veittur aðgangur, nema
þaer séu með eiginmanni eða einhverju hliðstæðu."
Maðurinn minn fór með hundinn okkar til dýralæknisins og beið þar
nokkra stund í biðstofunni ásamt hinum hundaeigendunum og hundum
þeirra. Skyndilega var útihurðin opnuð um nokkra þumlunga og valds-
mannleg rödd sagði: „Það væri öruggara fyrir ykkur að halda fast í
dýrin ykkar!" Allir hundaeigendurnir gripu í hálsólina á hundinum sin-
um í verndarskyni og veltu því fyrir sér, hvaða ófreskja igæti nú verið að
koma inn. Síðan var hurðin opnuð hægt, og inn gekk bréfberinn. Hann
lagði nolckur bréf á borðið, glotti og gekk út.
Frú Roy J. Olsen.
Það átti að fara að skera konuna mina upp. Hjúkrunarkonan sagði mér,
að ég yrði að flýta mér, ef ég vildi fá að tala við hana, því að það væri
þegar búið að gefa henni róandi og svæfandi lyf og hún fyndi brátt til
áhrifa þeirra. Ég kyssti hana, sagði no.kkur blíðuorð við hana og full-
vissaði hana um, að allt hlyti að verða í bezta lagi. Ég reyndi auðvitað að
dyija leyndan ótta minn. Ég sagði að þau Berndt og Marian, sem eru
Lútherstrúar, bæðu stöðugt fyrir henni. Ég sagði lika, að Herb ætlaði að
biðja Gyðingaprestinn sinn um að „setja sig í samband" við guð sama
efnis. Og svo ætlaði ég að biðja og færa fórnargjöf við messu í kirkj-
unni okikar, og ég sagði, að kaþólski presturinn okkar hefði lofað að
minnast hennar allan daginn. Það ihafði sem sé verið gert umsátur um
sjálfa himnahöllina.
Ég var ek-ki alveg -viss um, að hún skildi öll þessi ski-laboð mín, fyrr
en hún tautaði geispandi: „Þekkjum við ekki neitt Búddhatrúarfólk?"
UppSkurðu.rinn gekk alveg prýðilega og áran.gurinn af honum varð góður.
John A. Hoey.