Úrval - 01.08.1970, Síða 21

19
SEGIfí MÖNNUM YKKAR í MOSKVU
ir á hægri hönd sáum við sem
snöggvast ferskt laufskrúðið í Tier-
garten, sem orðið var fagurrautt í
skini rísandi sólar. Annar sólríkur
dagur var að renna upp.
Er við sveigðum inn í Wilhelm-
strasse komum við auga á mann-
þyrpingu úti fyrir utanríkisráðu-
neytinu. Þó að þegar væri bjart
orðið, lék skært kastljós um inn-
ganginn, og tjaldhiminn af járni
yfir honum. Við komumst að því,
að mannþyrpingin var samansafn
fréttalj ósmyndara, kvikmyndatöku-
manna og blaðamanna. Skjalavörð-
urinn stökk fyrstur út úr bifreið-
inni og svifti hurðinni upp á gátt.
Um leið og við stigum út vorum
við blindaðir af ljósblossum. Frétta-
ritarar blaða og fréttastofnana
þrengdu sér utan um okkur og
hlupu á undan okkar til að taka
myndir er við gengum upp ríku-
lega teppalagða stigana upp á aðra
hæð. Skrifstofa ráðherrans var fyr-
ir endanum á löngum gangi. Eftir
honum endilöngum stóðu einkenn-
isklæddir menn í réttstöðu. Þegar
við birtumst slógu þeir saman hæl-
um og heilsuðu með lyftum armi
að fasista sið. Við gengum til hægri
og vorum komnir í skrifstofu ráð-
herrans.
Fjarst dyrum stóð langt borð. A
upphækkun í horninu andspænis
stóð hringlaga borð þar sem mest
fór fyrir þungum lampa með stór-
um skermi. Umhverfis það stóðu
stólar á tvístringi. Ribbentrop sat
einn við skrifborð sitt í óbrotnum,
móleitum stjórnarbúningi. Er við
komum að borðinu stóð hann á
fætur, kinkaði þögull kolli og vís-
aði okkar að fylgja sér að hring-
borðinu í hinum enda herbergis-
ins. Andlit hans var rautt og þrút-
ið, augun dauf og bólgin. Hann
gekk á undan okkur, álútur og allt
að því reikull í spori. Ég var að
velta því fyrir mér, hvort hann
væri drukkinn.
Þegar við vorum setztir við borð-
ið og Ribbentrop hóf máls, reynd-
ist grunur minn réttur. Hann var
greinilega meira en slompaður. Ó-
greinilega, og hnjótandi um hvert
orð, lýsti hann því yfir að þýzka
stjórnin hefði í höndum upplýsing-
ar um aukinn samdrátt Ráðstjórn-
arherja við landamæri Þýzkalands.
Án þess að skeyta um þá staðreynd,
að undanfarnar vikur hafði Ráð-
stjórnarsendiráðið, eftir fyrirmæl-
um frá Moskvu, hvað eftir annað
vakið athygli þýzku stjórnarinnar
á augljósum griðrofum þýzkra her-
manna og flugvéla við landamæri
Ráðstjórnarríkjanna, staðhæfði
hann að hermenn Ráðstjórnarinn-
ar hefðu farið yfir landamærin inn
á þýzkt land, þó að ekkert því líkt
hefði í rauninni nokkru sinni átt
sér stað.
Ríkisstjórn Þýzkalands, hélt
Ribbentrop áfram, leit á þetta á-
stand sem ógnun við Þýzkaland á
meðan það ætti í baráttu upp á
líf og dauða við Engilsaxa. í aug-
um stjórnarinnar og Foringjans
sjálfs, benti þetta til þess að Ráð-
stjórnarríkin hefðu í hyggju að
reka rýting í bakið á þýzku þjóð-
inni. Foringinn gæti ekki þolað
slíka ógnun og hefði afráðið að
gera ráðstafanir til að vernda líf
og öryggi þýzku þjóðarinnar. Á-