Úrval - 01.08.1970, Side 68

66
ÚRVAL
ingurinn J. Paul Getty. Það er bezt
að þú fyllir út ávísanirnar.
c) Jú.
Almáttugur, þarf þessi krakki
endilega að éta með þessum óskap-
lega fyrirgangi?
a) Nei. Ég kenni honum bara að éta
svona, vegna þess að ég veit, að það
gerir þig alveg óðan.
b) Það vill nú svo til, að þessi
krakki er líka þinn krakki. Og hve-
nær sem þú vilt halda þinn fræga
fyrirlestur um borðsiði yfir hausa-
mótunum á honum, þá mun ég
styðja þig af heilum hug.
c) Ástin, mig langar til þess að setja
ofan í við hann, en hann líkist þér
svo óskaplega, að ég bráðna alveg.
Ó, almáttugur, nú ertu farin að
grenja enn einu sinnil Hvað er það
núna?
a) Ég eyddi þrem klukkustundum í
að fylla kálfasteikina með alls kon-
ar góðgæti, og þú hafðir alls ekki
orð á því, að hún væri góð. Ég lét
laga á mér hárið á hárgreiðslustofu,
og þú tókst ekki eftir því. Það rigndi
allan daginn, og krakkarnir voru
eins og vitfirringar. Og þú býðst
aldrei, aldrei, aldrei til að hjálpa
mér með neitt.
b) Vegna þess að mig langar til þess
að giftast honum Aristoeles Onassis
og búa á Skorpioseyju og hafa
hundrað þjóna og einkaflugfélag.
c) Ó, bara, vegna þess að ég er svo
mikill bjáni og kann ekki að meta
það, hve ég er heppin. Svona, taktu
nú utan um mig og farðu svo út með
ruslið og ég klára allt í eldhúsinu í
grænum hvelli.
Kannske ætti ég að bæta við að-
vörunarorðum að síðustu: Þeir
(þær), sem vissu fyrir fram rétta
svarið við sérhverri spurningu, eru
líklega svo fullkomnir (fullkomn-
ar), að þeir (þær) mundu gera
hverja mannlega veru vitskerta. Ég
sting upp á því, að þeir (þær) haldi
áfram að vera einhleypir (ein-
hleypar).
Það munar aðeins einum töiustaf á símanúmerimu okkar og fæðingar-
læknis eins í bænum. Eitt sinn hringdi síminn klukkan 3 að nóttu, og
maðurinn minn svaraði. Mér brá heldur en ekki i forún, ier foann sagði
þetta i símann: „Þú segir, að það séu um 10—15 mínútur á milli hríð-
anna? Er hún búin að láta dótið sitt niður í tösku, og áttu nóg af
sígarettum? Hve langt er til sjúkrahússins? Jæja, sonur sæll, þú virð-
ist foara hafa nægan tíma. Já, það væri vissara, að þú foringdir í lækn-
inn. Þetta er skakkt númer."
Eg liellti mér yfir manninn minn, þegar foann foafði lokið símtalinu, og
spurði hann, hvers vegna í ósköpunum hann hefði efcki sagt mannræfl-
inum það strax, að þetta væri skakkt númer. „Vesalings maðurinn var
alveg í rusli,“ svaraði hann, „svo að ég ieyfði honum að „slappa svo-
lítið af“ með því að létta á hjarta sínu. Þið kvenfólkið Skiljið ekki,
hvernig þetta er allt saman við svona aðstæður."
Treva Padgett.