Úrval - 01.08.1970, Side 85

83
1968, en endanleg tala fyrir þetta
ár var ekki tiltæk, þegar þetta er
ritað. Varðandi þessa aukningu
síðustu ára þer að geta þess, að
hún verður ekki rakin til sambæri-
legrar fjölgunar fæðinga óskilget-
inna barna, heldur felst skýringin
í því fyrst og fremst, að heildar-
tala fæðinga hefur lækkað hlut-
fallslega miklu meira á meðal
kvenna í efri aldursflokkum held-
ur í þeim neðri. Mæður óskilget-
inna barna koma langflestar í
neðstu aldursflokka barneignatím-
ans (15—44 ára), árið 1967 voru
81.3 af hundraði þeirra 24 ára og
yngri, þar af 45.5 af hundraði á
aldrinum 15—19 ára. Um leið og
fæðingum fækkar í eldri aldurs-
flokkum, en ekki að sama marki í
þeim neðstu, hefur það óhjákvæmi-
lega í för með sér hækkandi hundr-
aðstölu óskilgetinna barna.
Árið 1967 fæddust hér á landi alls
4404 börn. Frumburðir voru alls
1468, og var meðalaldur mæðranna
20.9 ár. Af frumburðum voru 63.3
af hundraði óskilgetin börn, þar af
36.4 af hundraði börn mæðra á aldr-
inum 15—19 ára.
Þegar könnuð er hjúskaparstétt
mæðra að öðru barni, þá snúast
hlutföllin algjörlega við, þar eru
79.2 af hundraði annars barns fæð-
inga skilgetin, en 208 af hundraði
óskilgetin.
(Tölur úr grein eftir dr. theol.
Björn Björnsson).

Lögfræðin.gur einn í Atlanta hefur orð á sér fyrir að vera óskaplega
smámunasamur og formfastur i öllum báttum. Kona, sem ók bíl á eftir
hans bíl á troðfullri hraðbraut dag einn, var svo óheppin að aka aftan
á hann. Hauu þaut strax út úr bílnum og byrjaði að taka myndir af
báðum bílunum frá öllum hliðum með Polaroidvélinni sinni.
Svo tók hann fram ferðaseguibandstækið sitt og byrjaði að tala inn.
á það: „Þetta er... Ég er staddur á Norðausturhraðbrautinni klukkan
5.29 eftir hádegi mánudaginn 29. júlí árið 1968 .Það er nýbúið að aka
aftan á bílinn minn af bfl, sem ekið var af...“ Er hér var komið, rétti
hann konunni hljóðnemann, svo að hún gæti kynnt sig.
„Guð minn góður!" stundi hún upp. „Ég hef ekið á sjálfan James
Bond!“
Avanella 8. McHan.
Svar sæmandi stjórnspekingi.
Þegar dr. Winfred Overholser var yfirlæknir St. Eliztbeths-sjúkra-
hússins í Washington, móttók hann forsetaorðuna fyrir framúrskarandi
borgaralega þjónustu. Um leið og Eisenhower forseti festi orðuna um
háls hins fræga sálfræðings, leit hann til stjórnarembættismanna þeirra,
sem viðstaddir voru, og spurði brosandi: „Eruð þér ekki stundum hugs-
andi vegna okkar allra, læknir?"
„Ég er í frii í dag, herra forseti,“ svaraði Overholser þá.