Úrval - 01.08.1970, Qupperneq 90

88
ÚRVAL
„Herrar mínir, það hlýtur að vera
um einhver mistök að ræða“, sagði
hann. „Mér er ánægja að leiðrétta
þennan misskilning, ef ég get“.
„Jæja þá, komdu þá upp í bílinn
til okkar", skipaði annar maður-
inn og benti á svartan Dodgebíl,
sem í sátu tveir menn til viðbótar.
Þeir voru komnir góðan spöl út
fyrir borgina, þegar maðurinn, sem
sat í framsætinu við hlið ökumanns,
sagði: „Við ættum annars að kynna
okkur. Ég er Don, og þetta er
Gene“, bætti hann við og benti á
ökumanninn. „Steve er svo þér á
vinstri hönd, en Jack hægra meg-
in“. Dan var hávaxinn, grannur og
myndarlegur. Það var rödd hans,
sem Tuomi hafði heyrt fyrst á göt-
unni í Milwaukee. Og það var aug-
sýnilegt, að hann var yfirmaður
þeirra. Gene var freknóttur og
drengjalegur í útliti. Steve var með
liðað, ljóst hár og rjóður í fram-
an. Hann var kyrrlátur í fasi og
dálítið prófessorslegur, enda hafði
hann einu sinni verið prófessor. En
Jack leit út eins og atvinnuhnefa-
leikamaður, sem hefur komizt á-
fram og er farinn að fást við önn-
ur viðfangsefni. Svört augu hans
störðu á Tuomi með ódulinni fyrir-
litningu.
Eftir um klukkustundarakstur
beygði ökumaðurinn út af hliðar-
vegi inn á mjóan, dimman stíg, sem
lá að veiðihúsi langt inni í skógi.
Ungur maður hleypti hópnum inn.
Þegar hurðinni hafði verið lokað
á eftir þeim, skipaði Don: „Af-
klæddu þig“.
„En hvers vegna“? spurði Tuomi
mótþróafullri röddu,
„Það er skylda okkar að fullvissa
okkur um, að þú berir ekki neitt á
þér, sem þú getur notað til þess að
stytta þér aldur,“ svaraði Jack.
Tuomi fó'r úr öllum fötunum og
stóð þarna allsnakinn úti á miðju
gólfi stofunnar. Þar var hátt undir
loft, í rauninni hvelfing. Gólfið var
úr viðarborðum. Við einn vegginn
var risavaxinn arinn. í honum voru
nokkrir stórir viðarlurkar, sem var
að byrja að skíðloga í. Á einum
veggnum voru opnar og mjög breið-
ar svalir. Þar var röð af kojum.
Þetta var augsýnilega svefnstaður-
inn. Til hægri voru tvö svefnher-
bergi, baðherbergi og eldhús. Úr
herbergi, sem var handan veggjar-
ins, sem arininn var á, gat Tuomi
rétt aðeins greint samtal í fjar-
skiptatækjum. En raddirnar voru
ekki nægilega skýrar til þess, að
hann gæti greint orðaskil.
Tuomi hélt handleggjunum þétt
að síðunum til þess að hindra, að
það sæist, að þeir skulfu. En Steve,
sem hafði sett upp gúmhanzka,
skoðaði allan líkama hans á kerfis-
bundinn hátt. Hinir rannsóknarlög-
reglumennirnir skoðuðu föt hans,
skjalatösku og veski mjög vand-
lega á meðan. „Þú skelfur", sagði
Don, þegar líkamsskoðuninni var
lokið. „Viltu kannske fá eitthvað
að borða eða drekka"?
Á leiðinni til veiðihússins og með-
an á líkamsskoðuninni stóð, hafði
Tuomi rifjað upp í minnstu smá-
atriðum hinn tilbúna „æviferil",
sem hinir sovézku njósnakennarar
hans höfðu soðið saman handa hon-
um. Kaarlo R. Tuomi var í raun
og veru KGB-njósnari, sem hafði