Úrval - 01.08.1970, Qupperneq 112

110
ÚRVAL
var hlýtt, að hann íékk brátt títil-
inn „ósvikinn tíkarsonur“. Samt
fækkaði ógreiddum reikningum
brátt stórlega, þangað til þeir fyrir
fundust vart. Og vikulaun Tuomi
voru jafnframt hækkuð upp í 100
dollara. Smám saman eignaðist
hann góða vini meðal samstarfs-
manna sinna, og álitu þeir flestir
hann vera ágætan Ameríkumann,
sem væri að vísu nokkuð rusta-
fenginn.
LEYNDARMÁL HANDA
MIÐSTÖÐINNI
Þegar Tuomi hafði þannig treyst
sig í sessi í sínu nýja starfi, flutt-
ist hann frá Jacksonhæðum úti í
Queenshverfinu í stærri íbúð, sem
var vestur í bænum East Orange
yfir ,í New Jerseyfylki. Hann varð
sífellt meira önnum kafinn, eftir
því sem orðsendingunum fjölgaði
milli hans og Miðstöðvarinnar í
Moskvu. Stundum greip Tuomi bara
brauðsneið með sér í hádegismat-
artímanum og ók til fundar við þá
Jack og Steve á alls konar stöðum,
í skemmtigörðum, á bílastæðum
kirkna og afskekktum kaffihúsum.
Annar rannsóknarlögreglumiann-
anna var þá jafnan á verði og fylgd-
ist vel með öllum mannaferðum, en
Tuomi tók til að útbúa leyniorð-
sendingar til Moskvu með hjálp
hins eða ráða orðsendingar Mið-
stöðvarinnar. Að svipuðum við-
fangsefnum var svo unnið í leyni-
íbúð Alríkislögreglunnar á kvöld-
in.
Miðstöðin hafði nú komið á nýju
og flóknu kerfi fyrir sendingu og
móttö'ku orðsendinga. Á hverjum
laugardagsmorgni varð Tuomi nú
að ganga framhjá vegamótunum við
146. stræti og Parkbreiðgötu á Man-
hattan. Þar átti hann að litast um
í leit að appelsínuberki. Ef börk
var að sjá á horninu, var það jafn-
framt vísbending um, að Tuomi átti
„að koma af sér“ orðsendingu á ör-
uggan stað klukkan 10 sama kvöld.
Þegar hann þurfti að viðurkenna
móttöku pakka eða orðsendingar,
átti hann að skrifa andsovézk um-
mæli á póstkort sem fyrrum og
senda það til „Blaðafulltrúa sov-
ézku sendinefndarinnar hjá Sam-
einuðu þjóðunum“. Þar fyrir neð-
an átti hann að skrifa heimilisfang
sendinefndarinnar í New York.
Þegar hann vildi segja öðrumnjósn-
urum Miðstöðvarinnar að nálgast
orðsendingu eða pakka, sem hann
ætlaði að koma fyrir eða hafði þeg-
ar komið fyrir á felustað, þá átti
hann að senda póstkort með biblíu-
mynd og skrifa á það tilvitnun úr
biblíunni.
Innihald orðsendinganna frá Mið-
stöðinni í Moskvu hafði líka breytzt
allmjög. Hingað til höfðu fyrirskip-
anirnar einkennzt af varkárni og
verið almenns eðlis. Ætíð hafðifylgt
aðvörun gegn hvers kyns áhættu.
Nú krafðist Miðstöðin hins vegar
sem mestra njósna í æ ríkara mæli
og ákveðins árangurs hverju sinni.
Þar voru fyrirmæli um sérstök
verkefni og þess krafizt, að árangri
yrði náð. Einnig var þess krafizt í
orðsendingunum, að hann færi að
reyna að afla sér ,,sambanda“ með-
al manna, sem gætu hjálpað honum
beint eða óbeint við njósnirnar.
Tuomi hófst nú handa við þetta