Úrval - 01.08.1970, Qupperneq 120

118
ÚRVAL
kvæmdum? Það avr aðeins eitt
svar, sem fékkst, eftir að sérfræð-
ingarnir höfðu vegið og metið allar
þær leynilegu upplýsingar, sem
þeim höfðu borizt. Og svarið var:
Á Kúbu.
Sú staðreynd, að bandaríska Al-
ríkislögreglan vissi um, hvað var
að gerast innan sovézka njósnanets-
ins, stuðlaði því að þeirri ákvörðun
Bandaríkjanna að hefja aftur könn-
unarflug U-2 flugvéla yfir Kúbu.
Og í fyrsta nýja fluginu þann 14.
október árið 1962, yfir hinu þýð-
ingarmikla San Cristóbal-svæði á
Kúbu, sem farið var í,' tókst Banda-
ríkjamönnum að fá sannanir fyrir
því, hverjar þessar framkvæmdir
Rússanna voru: Þeir voru að koma
þar fyrir flugskeytum með kjarna-
oddum, og flugskeytum þessum var
beint að „hjarta" Bandaríkjanna.
Tuomi frétti auðvitað ekkert af
kúbanska flugskeytavandamálinu
né því hættuástandi, sem það skap-
aði, fyrr en Kennedy forseti til-
kynnti þjóðinni þessa frétt í „neyð-
arávarpi“ til hennar. En honum
varð innanbrjósts eins og flestum
Bandaríkjamönnum, er hann hlust-
aði á forsetann. Hann fylltist bæði
skelfingu við líkurnar á kjarnorku-
styrjöld og jafnframt reiði yfir und-
irferli Sovétstjórnarinnar. Honum
hnykkti við, er hann gerði sér grein
fyrir því, að hann studdi nú alger-
lega Bandaríkin.
Sunnudaginn eftir að hættuá-
standinu lauk með loforði Sovét-
ríkjanna um brottflutning flug-
skeytanna, fór Tuomi til þess að
horfa á knattspyrnukeppni atvinnu
liðanna New Yorkisanna og Wash-
ington-Rauðskinnanna. Áhorfendur
á vellinum sungu þjóðsönginn af
sérstakri tilfinningu. Og þegar
söngnum var lokið, hrópuðu áhorf-
endur húrra fyrir ættjörðinni. Tu-
omi hrópaði eins hátt og allir aðr-
ir.
„NÚ ER EG TILBÚINN".
Tuomi fann, að nú dugði ekki að
látast lengur, er hann sat heima
í íbúð sinni að kvöldi þessa dags
og hugleiddi atburði dagsins. Hann
var nú ekki í vafa um sitt raun-
verulega viðhorf lengur. Hann við-
urkenndi það nú loks fyrir sjálfum
sér, að hann var orðinn Bandaríkja-
maður að öllu leyti. Trú hans á
kommúnismann hafði smám saman
dvínað og einnig hollusta hans við
Sovétríkin, frá því að hann steig
upp í flugvélina á Vnukovoflug-
vellinum fyrir utan Moskvu í des-
ember árið 1958. Hann gat ekki gert
sér grein fyrir hinum ýmsu þrep-
um hinnar hugmyndafræðilegu þró-
unar sinnar, enda skildi hann ekki
að fullu, hvernig þessi hugarfars-
breyting hafði átt sér stað. Þegar
hann hafði rekizt á eitthvað í Am-
eríku í fyrstu, sem tók því fram,
sem hann hafði kynnzt í Rússlandi,
hafði hann jafnan gripið til rök-
semdafærslna hinna kommúnisku
kenninga, sem hann hafði lært ut-
an að. Þegar hann rakst á stað-
reyndir, sem hann gat ekki gefið
viðhlítandi skýringu á, gerði hann
þær bara útlægar úr huga sér. En
raunveruleiki hins virka dags, sem
hann hafði lifað í Bandaríkjunum,
hafði smám saman haft sín áhrif.
Hann sá líka stöðugt skýrar ýms-