Úrval - 01.08.1970, Blaðsíða 124

122
var slíkt uppnám, að það lá við al-
gerri ringulreið.
Þ. 8. júní viðurkenndi Miðstöðin
loks móttöku upplýsinga Tuomi um
flugskeytastöðvarnar, en hann hafði
skilið þær eftir á öðrum felustað
þessu sinni. En Miðstöðin lét ekki
fylgja neinar leiðbeiningar honum
til handa né upplýsingar um fram-
tíðarstarfsemi hans. Þess vegna ók
hann af stað í vesturátt föstudaginn
28. júní og ætlaði sér í heimsókn til
vina sinna í Chicago. Þaðan ætlaði
hann svo til stóru vatnanna í norðri
og dvelja þar í nokkra daga. En það
var hringt í hann fyrsta kvöld hans
í Chicago.
Jack var í símanum. „Mér þykir
leitt að þurfa að eyðileggja ferðina
fyrir þér,“ sagði hann. „En nú hef-
ur dálítið þýðingarmikið gerzt. Þú
verður að fliúga til Washington síð-
degis á morgun. Pantaðu far strax
og hringdu aftur í mig. Eg tek á
móti þér á flugvellinum.“
SPURNINGAR, SEM ENN HAFA
EKKI FENGIZT SVÖR VIÐ
Þegar Tuomi lenti á flugvellinum
við Washington, tóku þeir Jack ög
Don á móti honum, en Don var rann-
sóknarlögreglumaðurinn, sem hafði
stöðvað hann á götu í Milwaukee
fvrir fiórum árum. Þeir óku strax
til íbúðar á bílahóteli einu í bæn-
um Arlington í Virgíníufylki, rétt
fyrir utan Washington. Þar biðu
hans tveir aðrir rannsóknarlögreglu-
menn Alríkislögreglunnar.
Don hóf máls á bessa leið: „Kaar-
lo, ég býst við, að þú hafir stund-
um velt því fyrir þér, hvað þú
mundir gera, ef þú yrðir að taka
ÚRVAL
ákvörðun um, hvort þú ættir að
dvelja til æviloka í Bandaríkjun-
um eða Sovétríkjunum. Mér þykir
leitt að þurfa að skýra þér frá því,
að nú er sú stund runnin upp, er
þú verður að taka slíka ákvörðun.
Við höfum ástæðu til þess að halda,
að þú verðir brátt kallaður heim.
Við höldum líka, að þú verðir ekki
sendur hingað aftur.
Ég hef leyfi til þess að fullvissa
þig um, að þér er algjörlega frjálst
að fara. Alríkislögreglan mun gera
allt, sem í hennar valdi stendur, til
þess að gera brottför þína héðan
sem eðlilegasta í augum KGB. Við
munum gera okkar ýtrasta til þess
að hjálpa þér.
Kaarlo, á hinn bóginn er þér vei-
komið að dvelja áfram í Bandaríkj-
unum. É'g hef leyfi .ríkisstjórnar-
innar til þess að gefa þessa yfir-
lýsingu. Ef þú ákveður að verða
hér kyrr, getum við ekki lofað þér
neinni paradísarvist. Þú verður að
standa á eigin fótum og vinna fyrir
viðurværi þínu. En við munum gera
allt, sem við getum, til þess að
tryggja öryggi þitt og hjálpa þér
til að koma þér fyrir.“
„En væri nokkur leið að ná fjöl-
skyldu minni burt frá Sovétríkjun-
um, ef ég ákveð að verða kyrr
hér?“ spurði Tuomi.
Don hristi höfuðið: „Nei, slíkt er
útilokað."
„Yrði ég að halda áfram að starfa
sem bandarískur njósnari, ef ég fer
aftur til Sovétríkjanna.“
„Alls ekki. Því lofum við þér há-
tíðlega," sagði Don. „Hvað okkur
snertir, verðurðu eins frjáls í Sov-
étríkjunum og aðrir þegnar. Og