Úrval - 01.03.1971, Blaðsíða 66

64
hundruð manna eftír Tempsá til
Sheerness og skilað stöðugum ágóða
í tólf ár. Farþegarnir voru glaðir
og eftirvæntingarfullir og flestir
voru klæddir á viktoríanskan máta
— konurnar í víðum pilsum og með
marglitar sólhlífar; mennirnir í
lafafrakka og með pípuhatt.
Skipið var einnig skreytt merkja-
flöggum stafnanna á milli, jafnvel
landgangurinn var flöggum prýdd-
ur. Fremst á stefninu stóðu sex
ungar stúlkur frá heimavistarskóla
drottningarinnar í Islington hjá
kennslukonu sinni, Elizabeth Ren-
dal, sem sagði þeim frá Tower og
hafnarmannvirkjunum við fljótið.
Klukkan hálf ellefu um morgun-
inn heyrðist langdregið flaut í
gufuflautunni og „Alice prinsessa"
lagði af stað frá hafnargarðinum.
Engan farþeganna, sem stóðu á þil-
förunum, óraði fyrir því, að skipið
færist áður en dagurinn væri að
kveldi kominn.
George Linnecar hagræddi sér
við reykháfinn á reyksalsþilfarinu,
meðan skipið skreið hægt eftir
fljótinu. Hann hafði verið til sjós í
tólf ár, en nú var hann að læra til
prests. Hann fór í þessa ferð, vegna
þess að hann áleit að ferð um fljót-
ið yrði bæði hvíld og tilbreyting
fyrir sig við erfitt nám.
Hópur manna biðu eftir fari við
Woolwich, en það var annar af
þrem viðkomustöðum „Alice prin-
sessu“. William Wrench Towse,
eftirlitsmaður gufuskipafélagsins,
steig á skipsfjöl ásamt konu sinni,
móður, barnfóstru og átta börn-
um, en hann fór ekki með skipinu
ÚRVAL
sjálfur. Hann sá aðeins fjögur barn-
anna lifandi síðar.
Ætli 600 manns hafi ekki verið á
skipsfjöl, þegar hér var komið sögu?
Þetta er ekki ofhá tala fyrir svo
stórt hjólskip. Það var 251 tonn, 67
metrar á lengd og 6 metra breitt
og gat því flutt 936 farþega í hverri
strandferð .Öryggisreglum þeirra
tíma var nákvæmlega fylgt, björg-
unarbátarnir voru tveir og bjarg-
hringirnir tólf.
Þegar lagt var af stað frá Wool-
wich lyfti hljómsveitarstjórinn
taktstokknum og tónlistarmennirn-
ir, sem allir voru klæddir rauðum
einkennisbúningum, hófu að leika
vinsælt dægurlag. Sumar stúlkn-
anna úr heimavistarskóla drottn-
ingarinnar fundu nú að ungfrú
Rendal hafði ekki Vakandi auga
með þeim lengur og þær stigu því
dans við borðstokkinn.
Gravesend var þriðji viðkomu-
staðurinn og George Linnecar
ákvað skyndilega að stíga þar í
land, því að hann gat snúið til
Lundúna með hvaða skipi félagsins
sem var. „Alice prinsessa" hélt för-
inni áfram til Sheerness. Þar fóru
fáeinir farþegar í land, og aðrir
stigu um borð, áður en heimferðin
hófst.
Þegar skipið lenti aftur við Gra-
vesend á heimleiðinni, ákvað Ge-
orge Linnecar að snúa heim. Hann
steig um borð um sexleytið að
kvöldi til og sólin var að sökkva
til viðar, þegar „Alice prinsessa"
leið út af höfninni.
Það veit enginn, hvað margir
voru um borð, þegar skipið fór frá
Gravesend. Farþegar komu og fóru