Úrval - 01.03.1971, Blaðsíða 9

7
taugaáfall vegna svefn-
leysis, þegar við ákváð-
um, að við yrðum að
sofa sitt í hvoru her-
berginu. Vandamálið
var jafnvel sálfræði-
legt. Ég vakti og beið
eftir hrotunum í hon-
um, jafnvel þegar hann
sofnaði, án þess að
byrja strax aS hrjóta."
Dr. Flack valdi sér
250 sjálfboðaliða og
vonaði, að þar af
mundu um 100 útfylla
eyðublað með fyrir-
spurnum og ástunda
samvizkusamlega æf-
ingar þær, sem fyrir-
skipaðar voru. 78 luku
tilrauninni algerlega,
og um helmingur
þeirra hlaut einhverja
lækningu.
Það er ekki til nein
læknisfræðileg skil-
greining á hrotum. Há-
vaðinn myndast við
það, að loft streymir
inn og út um nef og
munn og er það leikur
um yfirborð slímhúð-
arinnar, titrar einhver
viss blettur eða arða
holdsins sem blað í
klarinettu.
Ein algengasta teg-
und hrotanna orsakast
við það, er innöndunar-
loft leikur um úfinn,
holdtotuna á gómfill-
unni, en hann hafa
Frakkar þjálfað til
þess að framleiða hið
franska, mjúka „úfs-R“.
En óþjálfaður úfur,
sem titrar í svefni,
framleiðir fremur hljóð,
sem líkist tjáningu hús-
dýra. Nokkrar konur í
Lundúnum og Leeds
kvörtuðu yfir því, að
dætur þeirra hrytu „líkt
og svín sem er að stynja
og rýta“.
Örlítil brjóskarða í
nefinu getur líka or-
sakað slíka truflun næt-
urkyrrðarinnar. Slíkar
hrotur geta smogið í
gegnum allt sem eim-
pípublístur, en þær
standast þó engan sam-
anburð við bassatóna
þeirra, sem sofa með
opinn munn og titrandi
úf.
Dr. Flack og starfs-
bróðir hans drógu þá
ályktun af upplýsing-
um sjálfboðaliða og ár-
angri tilraunaæfing-
anna, að auðveldara sé
að hjálpa þeim, sem
ástunda hálshrotur, en
þeim, sem ástunda nef-
hrotur. Af þessu leiðir,
að meiri möguleikar
eru á því að lækna eig-
inkonur en eiginmenn,
vegna þess að miklu
fleiri konur sofa með
opinn munn en karlar
og hægt er að halda
hálshrotunum að
nokkru leyti í skefjum
með æfingum.
Þrenns konar æfing-
ar voru fyrirskipaðar. í
fyrsta lagi á sjúkling-
urinn að halda blýanti
eða einhverju líku
áhaldi á milli tanna sér
í svo sem tíu mínútur,
áður en hann fer að
sofa. Þetta virðist svo
sem ósköp auðvelt, en
kjálkavöðvarnir byrja
að kvarta eftir svo sem
4—5 mínútur, en það
er merki um, að þeim
sé að aukast þróttur til
að halda munninum
einnig lokuðum í svefni.
Önnur æfingin er álit-
in styrkja og stytta
vöðvana, sem halda
neðri kjúlka og tungu
í „framstöðu". Fingr-
um er þrýst framan á
kjálkann og þeim hald-
ið í þeirri stöðu. Þann-
ig er kjálkunum ósjálf-
rátt þrýst aftur á við.
Síðan er tungunni þrýst
að neðri tanngarði. -—
Slíkar æfingar nægja
til þess að framkalla
hinn æskilega verk eft-
ir 2—3 mínútur.
Sagt er, að söngfólk
þurfi ekki að leggja
stund á þriðju æfing-
una sem miðar að
stjórn gómfillunnar.
Sjálfboðaliðinn getur
séð í spegli, hversu
gómfyllan lyftist, þegar
hann segir „ah“. Svo
L