Úrval - 01.03.1971, Blaðsíða 123

121
þykir alveg dýrlegt að fylgjast með
viðbrögðum manns“.
Ég flýtti mér að hörfa svolítið
undan. Nú, skepnurnar nutu þá
svona ódýrrar fyndni!
„Það, sem við höfum mesta þörf
fyrir hérna“, bætti dr. Bourne við,
„er myndsegulbandakerfi, svo að
við getum sjálfir valið dagskrárlið-
ina handa öpunum. Við gætumkom-
ið fyrir mislitum hnöppum fyrir
mismunandi tegundir af dagskrár-
liðum, t.d. rauðan hnapp fyrir kú
rekamyndir, bláan fyrir framhalds-
myndaþætti og gulan fyrir dýra-
og veiðimyndir. Sko, þannig gætum
við veitt þeim frjálst val og fylgzt
með viðbrögðum þeirra".
Já, auðvitað. Þetta hlaut að verða
næsta stig þróunarinnar. Vinsælda-
mat dagskrárliða meðal apanna!
Segðu okkur bara, hvað þú vilt,
Jocko, og við skulum sýna þér það.
„Hér er alls ekki um að ræða
neina alvarlega tilraunastarfsemi“,
sagði dr. Bourne. „Hér er aðeins um
að ræða afþreyingu fyrir dýrin
þann tíma, þegar þau eru ekki að
vinna með okkur læknunum og
tæknifræðingunum hérna í stöð-
inni. Það er alls ekki um að ræða
neitt annað og meira en móteitur
fyrir þau gegn leiðindunum, sem
sækja á þau. Þau sitja í makind-
um, fá sér svolítið snarl og horfa
á sjónvarpið.“
„Og má ég þá spyrja, hvað það
er þá lengur, sem gerir þá nokkurn
skapaðan hlut ólíka okkur?" spurði
ég dr. Bourne, er hann gékk á und-
an mér fram hjá búrum með öpum
í, sem voru að stara á persónur
framhaldskvikmyndar. Mér fannst
þeir reyndar stara fremur bjána-
lega á þær.
Þegar ég gekk burt frá Yerkes-
mannaparannsóknarstöðinni síðar
sama dag, velti ég því fyrir mér,
hvort mannkynið ætti í rauninni
að fá að vita, hvað var að gerast
þarna. Ég komst þó að lokum á þá
skoðun, að það hlytu að líða mörg
ár, þangað til þeir, sem ráða vali
dagskrárliða sjónvarpsstöðvanna,
fara að miða valið við vinsældir
ýmissa tegunda dagskrárliða meðal
apanna, og þangað til górillur fara
að senda skæðadrífu af bréfum til
sjónvarpsstöðvanna með kröfum
um að fá að sjá mannapamyndina
„King Kong“ æ ofan í æ, og þang-
að til framleiðendurnir og auglýs-
ingaskrifstofurnar koma auga á
möguleika apamarkaðsins, og þang-
að til. . . .
Klerkur einn var að prófa börn. Að lokum segir liann við iþau:
„Kristur sagði: Leyfið börnunum að korna til mín og bannið þeim
það ekki. —■ Og snáfið svo út, letingjamir ykkar.“
Maður, sem ek-ki hirðir um það hvað aðrir segja, er annaðlhvort á
botninum eða kominn á toppinn. Irisih. Digest.