Úrval - 01.03.1971, Blaðsíða 27

HVERNIG ÉG LÆKNAÐIST AF ASTMA
25
nefnilega sísvangur, og þá væri ég
allan daginn að borða, ekki sízt
núna, þegar bragðskynjun mín er
ekki lengur slæfð með sterku
kryddi, og þess vegna hef ég núna
helmingi meiri ánægju af að borða
en nokkurn tírna áður.
Ég þyngist óðfluga, og það hafa
orðið miklar breytingar til batnað-
ar á líkamlegu útliti mínu. Heilsa
mín, hamingja og lífskraftur eru
næstum því komin í samt lag. Mér
til mikillar furðu hurfu ásamt astm-
anum skinnflagningur, flasa og
bólur. Eg hef endurheimt sjálfs-
traust mitt og sjálfstæði.
Stærsti sigurinn er sú staðreynd,
að aðeins sjö mánuðum eftir að
læknarnir höfðu hrist höfuðin yfir
vanmætti sínum til að veita mér
einhverja lækningu, gat ég líf-
tryggt mig hjá líftryggingafélagi,
sem úrskurðaði mig næstum 100%
heilbrigðan eftir nákvæma rann-
sókn.
f byrjun meðferðarinnar varð ég
einnig að umbera hina vantrúuðu
vini mína. Þeir komu með þessar
venjulegu staðhæfingar um, að ég
dræpi mig á þessu eða félli að
minnsta kosti alveg saman. Hinar
breyttu matarvenjur mínar orsök-
uðu árekstra á heimilinu í fyrstu,
en árangurinn af breytingunum var
svo augljós og undraverður, að öll
fjölskylda mín hefur smátt og smátt
verið að taka upp jurtafæði, og
margir vina minna hafa einnig sýnt
áhuga á því.
í þau níu ár, sem ég braut allar
reglur náttúrulækningakenning-
anna, hrakaði heilsu minni að
hættulegu marki. En um leið og ég
fór að fylgja þessum reglum, var
sem líkami minn andaði léttar, og
heilsa mín tók slíkum stakkaskipt-
um, að fyrir 7—8 mánuðum hef$i
ég álitið það útilokað.
☆
1 skrifstofu einni í San Francisco voru hraðritararnir enn að kjafta
saman, þó að allangur tími væri liðinn, síðan kaffivagninum var ekið
burt frá :þeim. SkyndiJega var eins og igólfið lyftist, símarnir dönsuðu á
skrifborðunum og myndirnar á titrandi veggjunum.
Samtalið hætti samstundis.
Titringurinn dó út og byggingin „jafnaði sig“ aftur. En það ríkti samt
enn dauðaþögn. Það var eins og enginn þyrði að segja neitt. Loks rauf
þrumandi rödd skrifstofustjórans þessa dauðaþögn, er hann hrópaði i
skrifstofudyrum sínum: „Og ef þið stelpurnar komið ykkur ekki strax
að vinnu, skal ég gera þetta aftur!“
Peggy O’Connor.
Þeir virðast vita Það I Detroit, hvernig snúast skal gegn loftmeng-
unarvandamálinu. Þeir dæla bara borgarloftinu í hjólbarða bílanna, sem
þeir framleiða þar, og senda það svo ósköp rólega hurt úr borginni.
Stephen Napierala.