Goðasteinn - 01.03.1965, Síða 20

Goðasteinn - 01.03.1965, Síða 20
að bera svo gamlan mann ráðum. Tók ég þá hesta mína og snaraðist með hann að Mörk. Friðrik Kristófersson, bóndi þar, var úti staddur, er við komum í hlað. Ekki heilsaði Gvendur hcnum en segir þegar: „Hvort viltu heldur hafa mig í nótt eða skjóta mér strax upp að Mörtungu til hans Skúla“? Ekki treysti Gvendur sér til að leggja upp í langferð um haustið cg hafði vetursetu í Hörgsdal á Síðu hjá þeim hjónum Bjarna Bjarnasyni og Sigríði Kristófersdóttur. Hörgsdalur var Gvendi kær og kunnur bær frá fornu fari, cr Helga Pálsdóttir prófasts var þar húsfreyja. Hún var ágæt kona og stórgáfuð, sem Gvendur kunni vel að meta. Bjarni Bjarnason núverandi bóndi í Hörgsdal var unglingur um veturinn, þegar Gvendur var þar. Segir Bjarni, að hann hefði ferlivist allan veturinn og gengi oft til heyhlöðu, sem þar var á heimastétt. Ræðinn hafði hann verið og hinn mesti sagna- sjór, sem og vita mátti, en þrifnaðarháttum hans auðvitað mjög áfátt. Þegar hlýna tók í veðri, í maímánuði, lagði Gvendur upp til suðurferðar. Bjarni bóndi í Hörgsdal fylgdi honum fyrsta áfang- ann, að Steinsmýri til Halldórs Davíðssonar. Var Gvendur þá enn vel hestfær, enda enginn smáspölur frá Hörgsdal að Steins- mýri, en meinið í kinninni var þá orðið mjög kvalafullt. Var það raunar orðið svo sumarið áður, því að þá fékk hann alltaf arfa til að hafa við það á nóttunni. Þótti honum arfinn helzt lina þrautirnar. Ekki er mér kunnugt um, hvernig ferð hans gekk áfram suður, frá Steinsmýri, en í Reykjavík dó hann um haustið, 14. okt. 1928. Gvendur kíkir var ekki aðeins síðasti víðförli flakkarinn á Suðurlandi, heldur einnig hinn merkasti þeirra fyrir margra hluta sakir. Þó að oft vildi bregða nokkuð til hins verra umtali um náungann, hygg ég það tíðast græskulaust. Hann var barngóður, og krakkar undu sér vel hjá honum. Trygglyndur var hann mjög og batt órofa vináttu við þær ættir og þá einstaklinga, sem hann mat þess virði. Trúmaður var Gvendur meiri en margur mundi ætla. Veit ég dæmi þess, að hann bað fyrir fólki svo vel, að því gat orðið 18 Goðasteinn
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Goðasteinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Goðasteinn
https://timarit.is/publication/1897

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.