Goðasteinn - 01.06.1975, Blaðsíða 35

holti. Við Hælsmenn vorum með gott topptjald og buðum hinum
að gista hjá okkur um nóttina, sem þeir þáðu. Við tókum okkur
náttstað vestan í Hálsinum, skammt frá fyrra tjaldstað okkar.
Við vorum lagstir fyrir um kvöldið, er til okkar barst hljóð,
er minnti á jarm í lambi, ámátlegt þó og eins og vein í jarminu.
Virtist það skammt frá tjaldinu. Jón Þorkelsson var góður fjár-
maður og smali og tók nú til orða: ,,Ég held við verðum að gá
betur að þessu á morgun.“ Smölun hafði farið fram, og átti
þarna að vera sauðlaust. Jarmið heyrðist áfram og færðist heldur
í átt að tjaldinu. Hugði þó enginn að því frekar, og tóku menn
á sig náðir. Félagar mínir voru víst um það bil að sofna. Ég lá
út við tjalddyrnar og vildi svo til, að rétt hjá mér lá langskeft
viðaröxi, sem hafði verið notuð við að reisa tjaldið. Nú var
hljóðið komið rétt heim undir tjaldið og í sama bili fann ég, að
firnamikill þungi lagðist ofan á mig og fylgdi nístandi kuldi,
svo mér fannst ég líkt og gegnfrosinn allt upp að mitti. Ég hafði
rétt orku til að rísa upp og þreyfa fyrir mér. Fann ég þá öxina,
sveiflaði henni, hjó út í lofið og bölvaði mikið. Man ég, að fyrst
féliu mér svo orð: ,,Þú skalt ekki drepa mig, helvítið þitt.“
Félagar mínir risu upp með andfæium og hugðu mig orðinn vit-
lausan. Brugðu þeir upp ljósi, en ég sagði frá aðsókninni. Rædd-
um við þetta góða stund, en síðan var ljós slökkt að nýju, og allir
hölluðu sér til svefns. Af mér er það að segja, að ekki varð ég
fyrir frekari ónáðum um nóttina, en ekki festi ég blund nætur-
langt sökum máttleysis og vanlíðunar. Hafði ég engan veginn
jafnað mig að morgni og tók nærri mér við að láta upp viðar-
baggana að mínum hluta.
Þriðji þáttur frásagnar minnar gerist við smölun í Búrfelli.
Var ég þá vestan í Búrfelli, í efstu göngu. Niður á sandi, framan
við Búrfeil voru tveir menn að taka á móti fénu, er það kom að
innan. Veitti ég því athygli, að allt í einu voru þeir flengríðandi
innan um rennslið niðri á sandi og réðu ekki við neitt. Fór féð
sitt í hverja áttina, cf svo mætti segja. Þeir höfðu þá sögu að
segja, að óvörum var kvikindi eitthvert komið á hreyfingu innan
um féð, sem tættist frá því sitt á hvað. Var það hlemmlaga og
Goðasteinn
33