Goðasteinn - 01.06.1975, Blaðsíða 69

kekkjum og sneri grasið út (utangarðshleðsla) en tóftin að innan
úr mýrarkekkjum, og sneru þeir út og inn í veggnum. Hlöður
voru gerðar upp með stoðum og langböndum, sem hvíldu ofan
á þeim. Milli langbanda voru vaglbitar eða skammbitar. Vagl lá
frá miðjum vaglbita upp í mæniás, ella notaðir skotraftar (öðru
nafni skotsperrur) frá langböndum upp í mæniás. Raftur, rifinn
cða sagaður, lá frá veggbrún upp á langbönd, Veggjalægjur voru
stundum hafðar undir raftendum ofan á veggjum.
Það tel ég rétt munað eftir föður mínum, að hann segði eitt
stafgólf í húsi vera 3 álnir eða faðmur. Þetta gilti jafnt um bað-
stofur og hlöður. Vanalega tel ég, að hafi verið einn faðmur á
milli stoða í hlöðum og hálfur faðmur á milli sperra í baðstofum.
V
Ég þykist muna síðasta hrosshársvefinn, sem pabbi óf. Líklega
hefur það verið nálægt aldamótaárinu og þá fremur eftir 1900.
Sérstök vefjarskeið var til fyrir hrosshár, og e. t.v. var notað
ásláttarbein til að slá vefinn og slegið fyrir sitt hvorum megin.
Ég man eftir beini, sem fylgdi vefjaráhöldum. Það var þunnt
og mjókkaði að handfangi. Mér finnst það hafi verið innan við
60 sm langt og held það hafi upphaflega fylgt gömlu vefstaða-
gerðinni. Frekar held ég, að einungis faxhár hafi verið notað
í poka.
Pabbi notaði grófa ullarkamba til að kemba faxhár. Held ég,
að rétt sé munað að þegar það var kembt, hafi hæfilegur lokkur
verið tekinn í vinstri hendi, haldið í þynnri enda hans við kamb-
skaftið og rót hársins kembd fram úr kambinum. Þegar hárið var
orðið greitt, var það lagt á gólfið og þannig kembdar hæfilega
margar kembur í vindil, sem var snúinn upp og festur með al í
rúmstöpul. Var svo kingsað og spunnið á venjulega hrosshárs-
snældu. 1 Öræfum var seinast ofið hrosshár af föðurbræðrum
Páls Þorste.inssonar í Hjáleigu á Hnappavöllum.
VI
Ég ætla að minnast svolítið á álinn, scm víða var í lækjum og
tjörnum. I Öræfum var hann talinn óætur og eitraður og fólk var
Goðasteinn
67