Goðasteinn - 01.06.1975, Blaðsíða 70

hrætt við hann. Sú saga var til, að ef áll væfi sig urn fótlegg
manns, gæti hann klippt fótinn af. Þetta var sögn drengja, sem
voru leikbræður okkar barnanna á Fagurhólsmýri, og auðvitað
trúðum við henni. Árið 1906 fluttist ekkjan Guðrún Halldórsdótt-
ir utan af Síðu að Hofi í Öræfum með börn sín. Var þeim komið
fyrir á öðrum bæjum nema einni dóttur, sem var með móður
sinni. Reyndist þetta allt gott fólk. Guðrún sagði eitt sinn, er
hún kom til okkar, að álinn væri borðaður í Meðallandi og þætti
ágætur til matar. Þá fundum við út, að ekki gæti hann verið
eitraður. Ég réðist þá í það, næst er ég veiddi ál, að biðja um
pott og sauð álinn, sem sumum þótti þá góður matur.
Hálfdán Arason frá Fagurhólsmýri, nú búsettur á Höfn í Horna-
firði, hefur skrifað mér mörg og góð sendibréf. Þótti mér vel tii
fallið að veita fleirum hlutdcild í nokkru af þeim fróðleik, sem
þar er að finna.
Þ. T.
VERNDARVERS
Geng ég út fyrir dyr,
geng ég inn fyrir dyr,
fylgja mér fjórir
eða fimm
Guðs englar.
Syng ég sálma sjö,
sinn í átt hvörja.
Ljósið þitt langa
lýsi mér í Paradís að ganga.
Eftir handriti frá 1867.
68
Goðasteinn