Goðasteinn - 01.06.1975, Blaðsíða 89

Af öðru efn.t, sem Baldvin skrifaði um á þessum árum, má
nefna skýrslu um ástand skólans á íslandi. Varð sú ritgerð til þess
að ráðamenn tóku að huga að málefnum þcss eina skóla, sem
íslendingar áttu um þessar mundir, og endurbæta hann. Einnig
ritaði hann talsvert um hin fornu lög íslendinga og útgáfu Grá-
gásar. Árið 1829 var hann kosinn sem aukaskrifari hins íslenska
bókmenntafélags og tók það ár að sér að sjá um útgáfu Skírnis.
Leysti hann það verk af hendi af hinni mestu prýði og hlaut fyrir
það lof Rasmusar Kristjáns Rasks, hins mikla vinar og velgjörðar-
manns íslenskra bókmennta. Það var því þeim mun raunalegra að
þessir tveir ágætu menn skyldu ekki bera gæfu til samlyndis til
frambúðar, en skömmu eftir þetta lcntu þeir í illvígri ritdeilu út
af þýðingu á fornum konungasögum, sem Fornfræðafélagið hafði
staðið að. Karl Kristján Rafn og fleiri Danir höfðu haft með
vcrk þetta að gera, en Baldvin og fleiri íslenskir námsmenn gagn-
rýndu þýðinguna og töldu óvandaða. Rask gekk þá fram fyrir
skjöldu til að verja landa sína og spratt af þessu hatrömm deila
milli hans og Baldvins. Var þar barist harkalega og fór svo að mál
þetta varð öllum til lciðinda, sem nálægt því komu.
Árið 1831 lauk Baldvin lagaprófi við Hafnarháskóla með góð-
um vitnisburði. Ekki vildi hann þó snúa heim við svo búið til að
hefja baráttu fyrir endurreisn þjóðlífs og framförum í ættlandinu,
heldur tók hann sér fyrir hendur að nema mannvirkjafræði við
hinn nýstofnaða fjöllistaskóla Dana. Hefur hann með þessu ætlað
sér að verða nokkuð jafnvígur í verklegum sem bóklegum grein-
um, er heim kæmi, og ætti þá auðveldara með að beita sér fyrir
uppbyggingu og eflingu ýmissa atvinnuvega í landinu. Danska
stjórnin veitti honum ríflegan námsstyrk í þessu skyni og var það
almennt álit allra, sem eitthvað þekktu til Baldvins, að hann væri
efni í framúrskarandi afreksmann, er vænta mætti mikils af í
framtíðinni. En það átti ekki fyrir íslenskri þjóð að liggja að njóta
dugnaðar, hæfileika og þekkingar Baldvins Einarssonar við endur-
reisnarstörf í landinu, því að honum varð ekki heimkomu auðið.
Snemma í desember 1832 bar það til árla morguns að ljós
stóð á borði við hvílu Baldvins laust fyrir fótaferðatíma. Borðið
féll um og cldur komst í rekkjutjöld, sem fuðruðu upp. Baldvin
Goðasteinn
87