Goðasteinn - 01.06.1975, Blaðsíða 38

lands og vóð sem mest hann mátti og náði landi eður komst á
grynningar. Hefur Loptur í það sinn gjört, sem honum var fram-
ast mögulegt, sem var að komast lífs af. Varð því faðir minn að
verða eptir, þar hann gat ekki hjálpað sér sjálfur úr lífshættunni.
Um þessar mundir var Loptur vinnumaður hjá foreldrum mín-
um og giptist fram af þessu móður minni, og hefur sú sambúð ekki
orðið meir en 2 ár. Á þeim tíma er sagt hún hafi átt 2 börn með
Lopti og dóu þau bæði. Var hið síðara barnið lagt mcð henni í
kistuna, því móðir mín var þá dáin af barnsförum.
Þegar ég var fjögra ára gamall, var ég fluttur að Eystri-Tungu
í Vestur-Landeyjahreppi til Guðmundar Þorvaldssonar fóstra míns
og frænda og Herborgar Jónsdóttur frá Selsundi á Rangárvöllum.
Ég á þessum hjónum allt mitt uppeldi að þakka, sem var bæði
gott og mikið og dvaldi hjá þcim í 19 ár. Aldrei á ævi minni
hef ég fyrirhitt raunbetri mann en þennan fóstra minn. Kemur
hann því og kona hans meira siðar við þessa sögu.
Það fyrsta, er ég man til, er það, að ég átti að standa undir
tveimur böggum, og fundust mér báðir baggarnir mjög þungir,
í stað þess voru þeir bæði léttir og þurrir. Nafni minn var upp-
látningarmaðurinn, og var hann bæði snar og sterkur við það starf
á þeim árum, sem við önnur fleiri verk. Líka var það, að stúikur
voru að mjólka ær í kvíum. Átti þá niðurssetningskarl, er Halldór
hét, að passa mig á meðan mjaltað var. Samt gat ég einhverju
sinni komist í burtu frá karlinum en var þá ekki svo mikill maður
að komast það án slysfara, því nokkuð var langt á milli stíflanna
og vatn allsstaðar á milli, so Herborg fóstra mín fram af þessu fór
að bera mig á kvíarnar, þar hún sá ég hélst ekki heima.
1845 gengu mislingarnir og varð mannskæð sótt. Lögðust þá
allir í Tungu nema ég. Þá fór ég að smala ánum með öðrum dreng
frá Vestri-Tungu. Þcgar mig vantaði af ánum en hinn drenginn
ekki, fór ég að leita og gekk illa að finna fyrsta kastið, en þegar
ég fór betur að venjast við, gekk betur og þótti að síðustu all-
góður smali. Um þessar mundir fór ég að bera n.iður. En það var
ekki á túnum né valllendi, það var fremur á mýri, það er nóg
til af þeim í Tungu. Varð heyskapur þar optast kringum 600 af
heldu.r þó smáu bandi. Fórum við nafnarnir optast báðir á milli
36
Goðasteinn