Goðasteinn - 01.06.1975, Page 66

Nótt um 1920. Hvíld og svefn ráða í húsi, en draumar fara
sínu fram. Elínu dreymdi, að til hennar kom ókunnur maður,
fríður sýnum og ákvcðinn í bragði. Hann setti fyrir Elínu spuna-
rokk og sagði: ,,Hér er ég þá kominn með rokkinn þinn og
búinn að gera við hann.“ „Jæja, og hvað kostar þá viðgerðin?“
„Níutíu krónur.“ „Níutíu krónur,“ tók Elín upp, „ég held það
hefði þá verið eins gott fyrir mig að fá nýjan.“ „Þú færð engan
eins og þennan,“ svarði maðurinn. Nú tók Elín að huga að
rokknum og sá, að hjólið var gersemi mikil að smíði í því, að
pílárarnir voru allir gerðir í mannsmynd. Eltn taldi þá. Þeir
voru 11 en þau voru spjöllin, að einn vantaði. Elínu brá illa við
og varð að orði: „Nú, hér vantar þá einn pílárann, ég held þú
verðir að gera þessu betri skil og smíða nýjan.“ Maðurinn
svaraði: „Þctta getur enginn lagað, Elín mín.“ Þá sagði Elín:
„Kannski það fari þá fleiri.“ „Já, það fara fleiri,“ svaraði mað-
urinn, og svo varð draumurinn ekki lengri.
Elín réði draum sinn svo að morgni, að krónurnar 90 boðliðu
sér fjölda æviára. Hún hafði þá misst eitt barn sitt, og hún sá það
í píláranum, sem vantaði í hjólið. Tvö börn sín missti hún síðar
og nú var níundi ævitugurinn senn á enda kljáður. Elín fór ekki
villt í vissu sinni, hún dó 9. október 1971 og hafði þá lifað tæpa
þrjá mánuði umfram 90 ár. Að leiðarlokum Elínar var mér það
hugbót að æviþætti hennar og nokkrum merkum draumum hafði
ég borgið til einhverra muna frá grafarþögninni og má lesa þá
samantekt í bók minni „Frá horfinni öld“, sem út kom 1964.
Elín gaf bókasafn sitt Skógaskóla. Þar varðveitir það minningu
hennar til komandi daga.
Þórður Tómasson.
64
Goðasteinn