Goðasteinn - 01.06.1975, Side 90

snaraðist nær nakinn fram úr rúminu, þrcif tjöldin ofan og fékk
slökkt eldinn á skammri stundu. En við það skaðbrenndist hann
svo á höndum og fótum að hann lagðist þegar rúmfastur. Reis
hann ekki framar á fætur, en lá þungt haldinn í rúmar 8 vikur,
þar til yfir lauk. Landar hans skiptust á um að vaka hjá honum, því
að kona hans, sem var barnshafandi, varð lcttari um þessar mund-
ir. Brunasárin á höndum hans greru og á öðrum fæti hans, en
ekki á hinum og dró það hann til dauða. Þrek hans og kraftar
þurru smám saman, en andi hans hélt öllu sínu til hinstu stundar.
Hann andaðist 9. febrúar 1833, á þrítugasta og öðru aldursári
sínu. Var hann öllum harmdauði, er til hans þekktu. Mcðai ann-
ars mælti Bjarni skáld Thorarensen við fráfall hans að íslands
óhamingju yrði allt að vopni, og Jónas Hallgrímsson minntist
hans svo í Saknaðarljóðum:
Sá ég með Dönum
í dauðra reit
Baldvin úr bruna
borinn vera,
fríða, fullsterka
frelsishetju.
Söknuður sár
sveif mér þá að hjarta.
Baldvin hafði kvænst danskri konu og átti með henni tvö börn,
tveggja ára son og tveggja vikna dóttur, er skírð var á útfarar-
degi hans. Dóttirin andaðist rúmlega ársgömul. Ekkjan giftist
nokkru seinna í Holtsetalandi og þar ólst Einar sonur hans upp.
Varð hann hinn nýtasti maður og eru ættir frá honum komnar í
Þýskalandi.
Þótt Baldvin Einarsson iifði aðeins skamma ævi, hafði hann
þó miklu áorkað. Með orðum sínum og athöfnum hafði hann
vakið þjóð sína til sjálfsvitundar og kveikt með henni ljós, sem
ekki slokknaði síðan, - ljós manndyggðar, þekkingar og atorku,
sem lýsti fólkinu fram um réttan veg. Því má með sanni segja,
að Baldvin hafi verið brauðryðjandi í þjóðfrelsisbaráttu okkar, -
maður morgunroða hins nýja dags.
88
Godasteinn