Goðasteinn - 01.06.1977, Qupperneq 77

hjálparstarfi innan safnaðarins og utan. Ef einhver er veikur, gam-
all eða hjálparþurfi, er með honum fylgst og honum liðsinnt svo sem
föng eru á, m. a. er hringt til gamals og einmana fólks á vissum
tímum t.il að vita um ástæður þess. Þetta er t. d. gert, þegar vitað
er að fólk hefur nýlokið við að fara í bað, og sé ekki svarað, er
brugðið við til að vita, hvort eitthvað hafi farið úrskeiðis.
Ég varð þess stundum var að hringt var til Doris gestmóður
minnar að nóttu og komst að raun um að slíkra hringinga gat hún
vænst á öllum tímum sólarhringsins. Hún er lærð hjúkrunarkona en
hefur lagt niður launað starf á sjúkrahúsi. I stað þess sinnir hún
ólaunuðu hjálparstarfi hjá fólki út um borgina. I ófárra hendur
hefur hún haldið meðan lífið var að fjara út. Gömlu hjónin, sem
bjuggu ein síns liðs í næsta húsi v.ið Ray og Doris, áttu áreiðanlega
hauk í horni, þar sem hún var. Það skynjaði ég í orðunum, sem
hún hermdi mér eftir þeim, er þau komust að raun um að heimilið
átti von á enn einum gesti heiman frá íslandi, gesti, sem hlaut að
valda tcfum: „Ertu nú enn að fá íslending, ertu ekki búin að fá
nógu mikið af þeim í bili?“
1 vegarnesti heim til íslands höfðum v.ið fjöld góðra minninga.
Tvennt er þar þyngst á metum, annarsvegar alúð allra, sem við
áttum eitthvað saman við að sælda, hinsvegar allt, sem fyrir augu
bar, í starfi við að varðveita og efla gamla þjóðmenningu, og ein-
mitt á því sviði er okkur íslendingum þörf mikillar vakningar. Erfitt
er að sönnu að stefna gegn straumi tímans. Afskiptaleysi okkar af
náunganum, sem við mætum á förnum vegi, læt ég liggja milli
hluta. Afskiptaleysi okkar gagnvart gamalli þjóðmenningu er mér
í svipinn meira áhyggjuefni. Til hvers getum við gripið, þegar
góða gesti ber að garði og sagt: „Þetta er gömul þjóðleg menning“-
Við eigum að sönnu gamla þjóðlega menningu í söfnum og á bók-
um, til nokkurra muna í gömlum húsum en harla litla í lífi, athöfn-
um og siðurn fólksins út um byggðir landsins. Menning þjóðanna
breyt.ist auðvitað frá degi til dags og verður stöðugt alþjóðlegri,
ef svo mætti segja. Flestar menningarþjóðir nútímans reyna þó að
varðveita menningararf sinn t. d. í iðkun tónlistar þar sem um
hönd eru höfð þjóðleg hljóðfæri og leikin og sungin gömul þjóðlög.
Ákveðin rækt er lögð við þjóðbúninga, gömlum leikjum og dönsum
Goðasteinn
75